Żabnica to humanoidalnie wyglądające monstrum, którego królestwem są podwodne pustkowia mórz. Wzrostem osiąga rozmiary olbrzymiego orka, masą dorównuje ogrom. Porusza się po dnie i pływa za pomocą tylnych nóg, których stopy tworzą błoniaste płetwy. Są one zarazem sterem kreatury. Ręce umięśnione, dłuższe niż ludzkie, zakończone czteropalczastymi dłońmi o ostrych, zrogowaciałych pazurach. Pomiędzy palcami widnieje niemal przeźroczysta błona ułatwiająca poruszanie się w wodzie. Warto wspomnieć o dwóch kolcach, które znajdują się w okolicy nadgarstka rąk. Badacze nie są jeszcze pewni, do czego tak naprawdę służą, choć według wielu hipotez to elementy ozdobne, świadczące o hierarchii w ławicy. Z rozrośniętego korpusu wyrasta olbrzymi łeb przypominający żabią, czy też rybią mordę. Olbrzymich rozmiarów szczęki rozwierają się na tyle szeroko, aby móc połknąć w całości ofiarę, a ostre jak iglice zęby potrafią przebijać twardą łuskę. Okrągłe i rozrośnięte oczy w kolorze błękitu pozwalają na widzenie w morskiej mrocznej otchłani. Dolna szczęka tworzy szeroki płat skórny łączący się z podbrzuszem - to wole bestii. W jego wnętrzu następuje szybki rozkład tkanki kostnej i szkieletu ofiar. Produkowane przez żabnicę kwasy trawienne są bardzo żrące, często wykorzystywane w alchemickich pracowniach. Po bokach gęby, na wysokości policzków, rozrastają się skrzelowe narośla. Podobnym, choć o wiele większym wyrostem błonowym, zdobione są plecy wodnicy, które przypominają płetwę. Ich koniec formuje się w krótki, odstający ogon.
Żabnica pojawiła się na ziemiach Fallathanu wraz z powstaniem krainy. Jej królestwem okazało się być morze. Zamieszkuje słone akweny morskie, których głębokość nie przekracza dwóch kilometrów. Liczba kreatur nie jest dokładnie znana. Badacze uważają, że ten gatunek liczy około miliona osobników. Bestie organizują się w kilkunastoosobowe ławicę, na czele której stoi najsilniejszy samiec. Jest wyłaniany drogą selekcji naturalnej, polegającej na wyeliminowaniu najsłabszych ogniw gatunku. Siła, spryt, wielkość to atrybuty dominującego samca. Monstra prowadzą dzienny tryb życia, patrolując dno i obszary wodne swego terytorium. Osiedlają się w oceanie, czy morzach o dość ciepłej lub umiarkowanej temperaturze wody. Odżywiają się pokarmem mięsnym (ryby, skorupiaki) i roślinnością (algi, glony trawy). Polują w grupie, najczęściej na ławice ryb, próbując je osaczyć. Na dnie stosują strategię przekopywania go w celu odnalezienia pokarmu. Nocą ukrywają się w podwodnych grotach, jaskiniach, rozstępach, gdzie cielska zagrzebują w mule czy dennym piachu. Akwenu swej dominacji strzegą przed innymi drapieżnikami, zwłaszcza mniejszymi fizycznie i ilościowo. Okres godowy żabnic przypada na wiosnę. Rozmnażają się podobnie jak ryby. Samica składa ikrę, a zadaniem samca jest jej zapłodnienie mleczkiem. Po miesiącu na świat przychodzą młode, które od razu potrafią pływać. Ich schronieniem, zwłaszcza początkowym, jest gęba potwora, do której wpływają w momentach zagrożenia. Mimo olbrzymiej ilości ikry, niewielki odsetek stworzeń dorasta wieku dojrzałego. Młode są łatwym celem, zwłaszcza że schronienia w mordzie samicy nie wystarczy dla wszystkich. Najstarsze osobniki dożywają nawet do stu lat. Mimo iż żabnica zamieszkuje podwodny świat, który nie został do końca poznany przez fallathanskich badaczy, wiele wiadomo na temat tych bestii. Wszystko za sprawą ich dość częstych ataków i napadów na okręty. Po lokalizacji statku, monstra wypływają na powierzchnię, często wyskakując wybiciem z wody, aby w ten sposób dostać się na pokład. Jako że wykorzystują zaskoczenie, są niebezpiecznym przeciwnikiem, nawet dla korsarzy. Walczą do momentu pochwycenia ofiary, aby za moment czmychnąć razem z nią do morza. Kolejnym etapem polowania jest utopienie. Opisywano przypadki ataku nawet stu żabnic na jeden okręt kupiecki. Potwory mogą też wyjść na ląd, choć przebywać mogą na nim zaledwie kilka godzin. Najczęściej miejscami takimi są koralowe wyspy i atole. Przeżyli tylko ci, którzy zdołali uciec pod podkład, czy schronić się na masztach. Trofeum z potwora to najczęściej łuskowata skóra, której walory i atuty wykorzystują doświadczeni szewcy. Pazury są elementem zdobniczym w amuletach, hełmach, broniach a nawet zbrojach. Alchemicy wykorzystują trawienne kwasy potwora podczas tworzenia mikstur mających na celu rozkład innych substancji (np: metalu czy kamienia).
Poziom: 100