Szczypiec to obleśna i strasznie wyglądająca hybryda, skrzyżowanie skorupiaka, owada oraz węża. Dorosły osobnik mierzy nawet do dwóch i pół metra wysokości, ważąc do czterystu kilogramów. Jako wynaturzenie będące dziełem istot inteligentnych jest stworzeniem dość długowiecznym, dożywając do stu sześćdziesięciu lat. Swym ohydnym widokiem nie budzi zachwytu czy szacunku dając pokłon wstrętowi, wręcz niesmakowi. Monstrum charakteryzują rozrośnięte szczypce, od których otrzymało swą nazwę. Są ogromne i masywne, mogąc bez trudu miażdżyć kręgosłupy złapanych nieszczęśników. Otwierają się i zamykają niczym gigantyczne nożyce, uzbrojone dodatkowo w ostre kolce. Z otworu gębowego wiją się wężowate odnóża, służące do paraliżowania ofiar. Są one bardzo ruchliwe, wręcz hipnotyzują swym widokiem potencjalnych wrogów. Cztery rozwarte kończyny, podtrzymujące pokaźne pokryte chitynowym pancerzem cielsko, wyposażone są w błony pławne, dzięki którym potwór może zręcznie poruszać się po terenach bagnistych oraz (choć dość niezdarnie) pokonywać niewielkie odległości pływając. Bestia jest dość wolna zarówno na lądzie jak i w wodzie. Podczas walki stara się mieć jedną z kończyn gotową do ataku, a jej ostre pazury wykorzystywane są do rozszarpywania, bądź przytrzymywania zdobyczy. Ubarwienie szczypca bywa różnorodne i uzależnione jest od występowania. Te żyjące w klimacie umiarkowanym charakteryzują się odcieniami zieleni i oliwy, osobniki spotykane na półpustyniach przybrały kolor piaskowy.
Szczypiec zamieszkuje większość terenów Fallathanu, gdzie panuje umiarkowany klimat. Uwielbia bliskość jezior, rzek i wszelakich akwenów wodnych, porośniętych wysoką roślinnością. Nie stroni od bagien, choć osiedla się bardziej na ich skrajach. Wielu spotkało monstrum na półpustyniach w okolicach oaz i wysychających rzek.
Prowadzą zarówno dzienny jak i nocny tryb życia, stosując technikę oczekiwania na przyszłe ofiary. Pojawiły się na sferrum dość dawno, jako ludzki eksperyment krzyżowania skorupiaka, węża i owada. Bestia poddawana była alchemicznemu odurzeniu przybierając kształt i rozmiar obecnych stworzeń. Nikt dokładnie nie wie, jakim cudem szczypce zdołały umknąć na wolność. Dość szybko i całkiem skutecznie, zaaklimatyzowały się w środowisku, a ich ekspansja na ziemiach Fallathanu trwa po dziś.
Badacze odkryli, że stworzenia rozmnażają się podobnie jak węże, składając kilka jaj pośród przybrzeżnych sitowi. Okres godowy przypada na wiosnę, poprzedzony kilkudniowymi zalotami wśród płytkich wód. Samce konkurują o względy samic, tocząc zażarte walki olbrzymimi szczypcami. Zwycięzca paraliżuje mackami oponenta, eliminując go z przywileju kopulacji. Po roku samica składa zielonkawe jaja, wielkości beczki. Młode szczypce wyglądem przypominają dorosłe osobniki, szybko przybierając na wadze. Pod opieką samicy przebywają dwa lata, ucząc się i polując wraz z nią.
Monstra są samotnikami ściśle przywiązanymi do swego terytorium łowieckiego. Nie tolerują konkurencji swego gatunku (dotyczy to zarówno samców jak i samic) jak i słabszych od siebie drapieżników. Polują ukrywając się pośród przybrzeżnych roślin lub zakopane w pustynnym piasku. Wykorzystują swe ubarwienie starając się wkomponować w otoczenie, aby z zaskoczenia zadać szczypcami śmiertelny, bądź unieruchamiający cios. Wężowate macki paraliżują zdobycz, a pazury rozszarpują na mniejsze kawałki. Monstrum zjada wyłącznie świeże mięso, ignorując padlinę. Porusza się bardzo powoli, a po napełnieniu żołądka, udaje się do legowiska. Są nim najczęściej wykopane przez stworzenie, ziemne jamy lub opuszczone groty. Omija zgiełk fallathańskiej cywilizacji, osiedlając się na pustkowiach. Szczypiec, jeśli nadarzy się takowa okazja, nie zrezygnuje z ataku na istoty inteligentne, podejmując nawet walkę z kilkoma na raz. Chitynowy pancerz jest dość skuteczną osłoną przed ostrzem miecza czy grotem strzały. Czułym punktem monstrum jest otwór gębowy, podatny na obrażenia. Doświadczeni łowcy i zabójcy potworów zdają sobie sprawę z niebezpieczeństwa jakim są kolczaste szczypce.
Ubicie stworzenia nie należy do łatwych zadań, a trofea godne są wyzwania. Trucizna wykorzystywana jest w alchemii jako dodatek do mikstur. Pancerz to dobry dodatek do zbroi, służy też jako materiał zdobniczy, zastępując drogą kość słoniową. Cenione jest mięso z tej bestii, zwłaszcza wężowate macki, które najpierw poddaje się oczyszczeniu z trucizny. Peklowane w soli, a potem wędzone, należą do rarytasów.
Poziom: 50