Riraty to istoty podobne do dużych chrząszczy. Osiągają rozmiary połowy męskiej, ludzkiej dłoni. Odwłok i głowa mają charakterystyczną, jaskrawozieloną barwę. Końcówki odnóży są złotawe, podobnie jak biegnące przez środek grzbietu, a także dookoła odwłoka linie.
Matki kolonii są zwykle przynajmniej dwa razy większe od przeciętnego przedstawiciela Riraty. Prócz tego niczym się nie różnią. Niedojrzałe osobniki wyróżniają się oczywiście rozmiarem - są o wiele mniejsze. Dodatkowo nie posiadają na grzbiecie złotego paska.
Stworzenia można spotkać w wielkich puszczach, lasach. Mimo raczej niesprzyjających warunków, występują również dość licznie na terenie pustyń - w jaskiniach, zagłębieniach, wszędzie tam, gdzie można ukryć się przed Solimusem.
Są to istoty stadne. Tworzą kolonie, którymi dowodzi królowa matka. Kolonia liczy zwykle około stu osobników, choć można czasami natknąć się na większe stada. Zasiedlają jaskinie, opuszczone zwierzęce nory i inne, podobne miejsca. Riraty rosną szybko, ale żyją krótko. Po wykluciu się z jajeczka osiągają dojrzałość w ciągu dwóch dni i nie żyją dłużej niż tydzień. Jaja znosi matka kolonii, która nigdy nie opuszcza gniazda. To inne Riraty dostarczają jej pożywienie. Żywią się owocami i grzybami - nawet trującymi, bo ich układ trawienny jest na nie niewrażliwy - w końcu same Riraty są nosicielami trucizny. Nie pogardzą też padliną.
Barwa ich ciała ma charakter ostrzegawczy. Istoty te dotkliwie gryzą. Ich ukąszenia goją się długo, tworząc duże, zaropiałe i bolesne plamy. W zielonej części ich odwłoku nagromadzony jest jad, powodujący owrzodzenie nawet jeśli ma on styczność jedynie ze skórą. Stąd też powinno się unikać kontaktu z rozgniecionym Riratem. Przez środek ich grzbietu biegnie żółty pas. Nagromadzona jest w nim inna substancja. Po przecięciu z tego miejsca wypływa przeźroczysty płyn. Ma on właściwości lekko narkotyczne i otumaniające. Z racji łagodnego działania jest to towar bardzo pożądany przez alchemików trudniących się wytwarzaniem narkotyków. Przy wydobywaniu substancji narkotyzującej należy uważać, by nie naruszyć zielonego odwłoka Rirata. Po jego zniszczeniu ścianka oddzielająca oba płyny pęka, mieszając je i sprawiając, że nie nadaje się on do użytku.
Najsilniejsze właściwości ma osocze matki kolonii. Jest jednak trudne do pozyskania, bowiem Riraty - czując, że ich królowa jest zagrożona - bronią jej zaciekle.
Naturalnymi wrogami Rirat są głównie ptaki, które nauczyły się, że istoty te przed osiągnięciem dorosłości są zupełnie niegroźne - nie posiadają bowiem wykształconej żadnej z dwóch substancji. Często więc wykradają młode z gniazd.
Poziom: 58