Druga połowa Cresaima to w Fallathanie jeden z najradośniejszych okresów w roku. Na ten czas przypadają jedne z najważniejszych świąt, które obchodzi się radośnie a nawet hucznie przez kolejnych dziesięć dni oraz później - w Nowy Rok. Wiążą się z tym najrozmaitsze tradycje. Święta te mają stary, religijny rodowód i najbardziej pobożni nie zapominają w tym czasie o modlitwie, jednak nawet oni doceniają ich świeckie obchody i zwykle chętnie biorą w nich udział - ku chwale Przedwiecznego i jego Posłańców!
Najdłuższa noc w roku jest tradycyjnym czasem refleksji, odpoczynku, ale i przygotowań na to, co nadejdzie. Tego dnia wykonuje się tylko tyle pracy, ile jest konieczne. Święto to obchodzą wszystkie rasy; jest powiązane z oczekiwaniem na nową przyszłość, którą symbolizują kolejne, ostatnie dni w roku oraz pierwszy dzień nowego roku - czas, w którym według legend i wierzeń Przedwieczny stworzył świat. Wiążą się z tym następujące tradycje:
- Obchodom Święta Oczekiwania nie towarzyszą huczne zabawy czy wystawne bale, mimo to jest to jedno z najbardziej lubianych świąt w Fallathanie, zapoczątkowujące pełen radości i zabawy okres.
- Bliskie sobie istoty (rodziny, partnerzy, przyjaciele) spotykają się na wigilijnej biesiadzie rozpoczynającej się tuż po zachodzie Solimusa, by wspólnie spędzić Najdłuższą Noc. Tradycyjne potrawy są zbliżone do tych znanych z naszego świata, choć różne rasy, a nawet rodziny, mają też własne, lokalne tradycje. Najczęściej są to potrawy proste i jarskie (symbolizujące oczekiwanie), ale jednocześnie pyszne i w takich ilościach, by każdy się najadł.
- Przygotowania do święta również są wspólne - tradycja nakazuje, by sprawiedliwie dzielić się obowiązkami i zakazuje przemęczania się tego dnia, dlatego większość istot przygotowuje wszystkie potrawy i ozdoby przynajmniej dzień wcześniej.
- Wspólne biesiadowanie przeciąga się do późnych godzin wieczornych, po których często wszyscy także wspólnie nocują w tym samym miejscu - często jeszcze długo gawędząc przed snem lub opowiadając różne historie.
- Biesiadom często towarzyszą wesołe lub też refleksyjne pieśni, których motywem przewodnim jest nadzieja na lepszą przyszłość (często symbolizowana przez jasno świecącą gwiazdę). Pieśni te są śpiewane także w kolejnych dniach - aż do rozpoczęcia nowego roku.
- Tradycyjnie podczas wigilijnej biesiady zostawia się przy stole dodatkowe, wolne nakrycie dla Wyczekiwanych lub Nieznanych wędrowców. Wyczekiwani, to osoby, które z jakiegoś powodu zniknęły z naszego życia (czasem z własnej woli) - tego dnia mogą powrócić i niezależnie od tego, w jakich okolicznościach miało miejsce rozstanie, zawsze zostaną przyjęte z otwartością i mają szanse na przebaczenie win. Nieznani to istoty, które z jakiegoś powodu tego dnia są samotne i chciałyby spędzić go z kimś życzliwym. Tradycja nakazuje, by nie pytać Nieznanych o to, dlaczego tego dnia podróżują samotnie.
- Bliscy dają też sobie nawzajem prezenty “na dobrą przyszłość” - podarki, które mają ułatwić lub uprzyjemnić wejście w nadchodzący nowy rok; w ten sposób dzielą się tym, co sami dostali od Przedwiecznego - prezenty są więc wyrazem więzi z bliskimi, ale i wdzięczności za stworzenie świata. Prezenty te można dawać sobie też w kolejnych dniach.
- Niezależnie od kraju czy rasy, w której obchodzi się to święto, charakterystyczne są dla niego ozdoby wykonane z darów natury. Zwykle w izbie stawia się drzewko dostępnego w okolicy gatunku (najczęściej iglaste) zwane choinką i przystraja się je ozdobami z owoców, liści, piórek, drewna, szyszek, muszli, wydmuszek czy rafii, a także z papieru, słodkich wypieków czy nawet barwionego szkła (tzw. bombki - bardzo kosztowne). Często ozdoby te dodatkowo barwi się na rozmaite kolory. Najbogatsze rodziny przystrajają drzewka ozdobami z kryształów oraz szlachetnych metali (filigran) i kamieni. Drzewko zdobi izbę przynajmniej do początku nowego roku.
To z tym świętem powiązane jest powiedzenie: Nawet po najdłuższej nocy przychodzi dzień nadziei, zachęcające do tego, by zachowywać optymizm i wiarę w nawet najtrudniejszych sytuacjach.
Według najstarszych legend, 23 Cresaima był dniem, w którym Przedwieczny rozpoczął stwarzanie świata, zaś 1 Festyara przed świtem był momentem, w którym swe dzieło zakończył. 23 Cresaima rozpoczyna więc tzw. Dekadę Przedwiecznego, czyli okres dziesięciu dni, w których Przedwieczny miał stworzyć świat. Czy faktycznie trwało to 10 dni, tego nikt nie wie, ale skoro kapłani tak powtarzają i tak mówią święte księgi, niewielu widzi potrzebę drążenia tego zagadnienia, zwłaszcza że przez pełne dziesięć dni z rzędu bardzo miło się świętuje. Symbolem święta jest Gwiazda Nadziei - bardzo jasna gwiazda widoczna faktycznie na niebie i rozświetlająca się po zmroku zawsze jako jedna z pierwszych.
Tego dnia wykonuje się tylko tyle pracy, ile jest konieczne. Dzień Nadziei to radosne święto, w którym wypoczynek łączy się z zabawą, beztroską, wspólnym przeżywaniem radości i optymistycznego oczekiwania na to, co ma nadejść wraz z nowym rokiem. Wiążą się z tym też rozmaite tradycje:
- Tradycyjne potrawy świąteczne - zależne są od kraju, rasy, a nawet rodziny, gdyż jest tutaj duża dowolność; zwykle są to wyszukane dania oparte o lokalnie dostępne składniki.
- Wspólne spędzanie czasu - podobnie jak podczas wigilii, bliskie sobie istoty starają się tego dnia spędzać czas wspólnie na przyjemnych aktywnościach, poświęcając uwagę każdemu po równo.
- Wróżby z okruszków - tradycyjnym wypiekiem świątecznym są ciastka - pierniczki w kształcie gwiazdek. Po zapadnięciu zmroku (zwykle w porze podwieczorku) każdy wybiera z choinki lub talerza piernik, który będzie się jego zdaniem dobrze kruszyć. Następnie należy zjeść go nad talerzykiem czy serwetką w taki sposób, by było jak najwięcej okruszków. Z tego, w jaki wzór się ułożą, wróży się pomyślność w nowym roku - im bardziej przypomina on gwiazdę, tym lepiej. Jest przy tym często dużo wesołej zabawy, bo aby sypały się okruszki, jeść trzeba w śmiesznie niechlujny sposób, nierzadko robiąc przy tym najróżniejsze miny. Jeśli wróżba wypadnie dla kogoś niekorzystnie, można ją odczynić, sięgając po kolejny i kolejny piernik… Z tego względu pierników trzeba upiec bardzo dużo, aby wystarczyło na wszystkie próby kruszenia! Wróżby te mało kto traktuje naprawdę poważnie (może tylko najbardziej przesądni traktują je serio), lecz często deklaruje się to poważne traktowanie, gdyż jest to pretekst do tego, by - dążąc do jak najlepszej wróżby - objeść się po korek przepysznych pierników.
Dodatkowo - jedynie w Imperium - dzień ten świętuje się jako legendarną datę urodzin Thorana I, który miał być wedle tamtejszych wierzeń, Nową Nadzieją dla rodzaju Ludzkiego. Brak twardych dowodów na to czy Thoran I faktycznie urodził się tego dnia, tak jednak głosiła ustna tradycja, którą po rozwinięciu się Kultu Imperatorów spisano w świętych księgach w pierwszym stuleciu nowej ery.
- To czas, kiedy pracuje się jedynie połowę tego, co w normalne dni robocze - dotyczy to nawet służby i niewolników; pan nakazujący im więcej pracy w te dni, będzie - wedle wierzeń - działał wbrew woli Przedwiecznego i w efekcie miał pecha w całym nowym roku, a nawet może go spotkać wielka tragedia, mało kto więc kusi los.
- W te dni organizuje się najrozmaitsze zabawy poza domem (w wielu miejscach Fallathanu - zabawy na śniegu, jak zjazdy na sankach, kuligi, budowanie śnieżnych fortów, bitwy na śnieżki czy lepienie bałwanów), a wieczorami organizuje się potańcówki, bale lub bardziej niż zwykle uroczyste kolacje połączone z rozmaitymi zabawami czy konkursami dla dorosłych i dzieci.
- Na każdy dzień Dekady Przedwiecznego można ustanowić sobie jakieś Wyzwanie, które ma pomóc nam lepiej wejść w nowy rok. Często w te ostatnie dni robi się coś, czego nie zrobiło się wcześniej (warunek: nie może to zanadto męczyć!), np. wyciąga się rękę do osób, z którymi się poróżniliśmy, wypełnia się dane komuś i zapomniane obietnice - bądź takie obietnice, które złożyło się samemu sobie. W tych dziesięciu dniach wiele osób postanawia zmienić swoje życie i podejmuje ku temu pierwsze kroki, by zdążyć przed nowym rokiem.
Wedle podań i legend, świat stwarzany przez Przedwiecznego był niemal całkiem gotowy już po siedmiu dniach, gdyż Przedwieczny wcale nie potrzebował ich aż dziesięciu. Jednak trzy ostatnie dni Praojciec udoskonalał swe dzieło, dopracowując w nim najmniejsze detale i doprowadzając swą boską kreację do perfekcji. W te trzy dni urządza się najhuczniejsze i najbardziej wystawne zabawy, potańcówki i bale na pożegnanie starego roku, często połączone z pokazami fajerwerków. Jest to jednocześnie czas refleksji nad tym, jak można stać się lepszym w nowym roku.
Święto obchodzone dla powitania nowego roku i pobłogosławienia go przez Przedwiecznego, upamiętniające zakończenie stwarzania świata. Sygnałem rozpoczęcia obchodów w każdej wsi i mieście jest pierwsze pianie koguta, po którym następują okrzyki i gwar mieszkańców a także bicie w dzwony oznajmiające nowy rok. Wielu świętujących w ogóle tej nocy nie sypia, gdyż aż do pierwszego piania koguta mogą trwać zabawy związane z pożegnaniem starego roku. O wschodzie Solimusa należy odwiedzić świątynię lub przynajmniej pomodlić się o pomyślność w nowym roku. Modły zanosi się bezpośrednio do Przedwiecznego (głównie Ludzie), bądź do któregoś z jego “reprezentantów” (bóstwa opiekuńczego danej rasy, bądź w przypadku Ludzi z Imperium - do Thorana I oraz urzędującego Imperatora czy Imperatoressy).
Tego dnia należy powstrzymać się od zbędnej pracy. Tradycyjnie też po modłach spożywa się wystawne śniadanie, odpoczywa i od południa aż do wieczora bierze udział w hucznych zabawach i festynach urządzanych w niemal każdej miejscowości. Wieczorem spożywa się tradycyjną, sutą, świąteczną kolację - albo w domu rodzinnym wraz z bliskimi, albo w karczmach, na balach czy w innych miejscach wraz z innymi; tradycja zachęca, by nie spędzać tego wieczoru w odosobnieniu, bo przynosi to pecha.
Przykładem świątecznej piosenki może byś spopularyzowana w 1373 roku na Małej Vanthii "Pieśń o Stworzeniu" (opisano to tutaj):
Dnia Pierwszego Stworzenia, Przedwieczny podarował Nam
Pierwszy plan istnienia,
Czym są rzeczy, o których mówimy?
Dnia Drugiego Stworzenia, Przedwieczny podarował Nam
Zieloną krainę,
Pierwszy istnienia plan,
Czym są rzeczy, o których mówimy?
Dnia Trzeciego Stworzenia, Przedwieczny podarował Nam
Ciemności łan,
Zieloną krainę,
Pierwszy istnienia plan,
Czym są rzeczy, o których mówimy?
Dnia Czwartego Stworzenia, Przedwieczny podarował Nam
Cudów raj,
Ciemności łan,
Zieloną krainę,
Pierwszy istnienia plan,
Czym są rzeczy, o których mówimy?
Dnia Piątego Stworzenia, Przedwieczny podarował Nam
Kostuchy dom,
Cudów raj,
Ciemności łan,
Zieloną krainę,
Pierwszy istnienia plan,
Czym są rzeczy, o których mówimy?
Dnia Szóstego Stworzenia, Przedwieczny podarował Nam
Magii boską sieć,
Kostuchy dom,
Cudów raj,
Ciemności łan,
Zieloną krainę,
Pierwszy istnienia plan,
Czym są rzeczy, o których mówimy?
Dnia Siódmego Stworzenia, Przedwieczny podarował Nam
Bogów, strażników ras,
Magii boską sieć,
Kostuchy dom,
Cudów raj,
Ciemności łan,
Zieloną krainę,
Pierwszy istnienia plan,
Czym są rzeczy, o których mówimy?
Dnia Ósmego Stworzenia, Przedwieczny podarował Nam
Ziemia, którą znasz,
Bogów, strażników ras,
Magii boską sieć,
Kostuchy dom,
Cudów raj,
Ciemności łan,
Zieloną krainę,
Pierwszy istnienia plan,
Czym są rzeczy, o których mówimy?
Dnia Dziewiątego Stworzenia, Przedwieczny podarował Nam
Tiliona, przodków przewodnika,
Ziemia, którą znasz,
Bogów, strażników ras,
Magii boską sieć,
Kostuchy dom,
Cudów raj,
Ciemności łan,
Zieloną krainę,
Pierwszy istnienia plan,
Czym są rzeczy, o których mówimy?
Dnia Dziesiątego Stworzenia, Przedwieczny podarował Nam
Ludzi, przodków naszych,
Tiliona, syna Pierwotnego,
Ziemia, którą znasz,
Bogów, strażników ras,
Magii boską sieć,
Kostuchy dom,
Cudów raj,
Ciemności łan,
Zieloną krainę,
Pierwszy istnienia plan,
Czym są rzeczy, o których mówimy?
Za stworzenie pieśni inspirowanej kolędą "The Twelve Days of Christmas" dziękujemy Lyan i Crevanowi.