Pasir gabarytami przypomina lamparta: ich długość wynosi prawie dwa metry, natomiast wysokość waha się od 80 do 100 cm. Pasiry nie posiadają sierści. Skóra tych bestii w dotyku jest gładka i posiadają tylko jedno umaszczenie: czarne. Ogon tych stworzeń mierzy do 100 cm i jest na tyle masywny, że uderzeniem może powalić przeciętnie zbudowanego człowieka. Dzięki muskularnej, atletycznej budowie ciała Pasiry uchodzą za jedne z najszybszych stworzeń znanych w Fallathanie. Głowę mają dosyć małą, bez widocznych uszu oraz nosa, jednakże po bokach posiadają niewielkich rozmiarów otwory, którymi wychwytują dźwięk. Oczy mają czarnej barwy, szczęki mocne, z wystającymi kłami zarówno na dolnej, jak i na górnej szczęce. Nacisk szczęk jest na tyle mocny, że może zmiażdżyć kości. Szyja stworzenia jest masywna, gruba, klatka piersiowa szeroka, widoczne są żebra. Łapy również umięśnione, tylne nieco chudsze. Pasiry posiadają również dwa szpony znajdujące się tuż za przednimi łapami, którymi chwytają swoje ofiary, wbijając im pazury i rozszarpując na kawałki.
Pasiry zamieszkują tereny pustynne, półpustynne, rzadziej sawanny. Początkowo Pasiry były bardziej zróżnicowane pod względem gabarytów: zdarzały się osobniki mierzące 60 cm, z czasem jednak zaczęły dominować stworzenia większe. Obecnie ich liczba zmalała ze względu na urządzane na nie polowania. Nie udało się także tych bestii oswoić, pomimo wielu prób. Mogą żyć jedynie na terenach z wysokimi temperaturami, głównie pustynnych.
Bestie te należą do drapieżników, żywią się mięsem oraz padliną. Agresywne z natury, zaatakują każdego, kto zbytnio się do nich zbliży. Często ich ofiarami są nie zwierzęta, a ludzie. Samce polują głównie samotnie, samice zaś w grupie składającej się z maksymalnie trzech osobników. Jedynie w okresie godowym bestie te tworzą watahy. W watasze rządzi najsilniejszy samiec, zaś wszystkie samice należą do niego. Rywalizacja o przywództwo to bitwa na śmierć i życie. Samica może wydać na świat jeden miot w ciągu roku. Najsłabsze osobniki często są zabijane i zjadane przez resztę watahy. Z racji, iż w okresie godowym polują w grupach, nie zaleca się podróżowania wgłąb pustyni.
Jeżeli Pasir poluje sam, to zwykle najpierw próbuje dopaść swej ofiary, powalić ją na ziemię, by wgryźć się w gardło. Ofiara często jest rozrywana przez dodatkowe szpony, jakie bestia posiada. Pasiry posilają się na miejscu, wyjątkiem jest okres godowy. W przypadku polowania w grupie - jeden Pasir zwykle wywabia zwierzynę, reszta zaś okrąża ją, po czym zabija. Pasiry dożywają maksymalnie 30 lat.
Sokoli wzrok - pomimo, iż Pasiry posiadają małe oczy, to ich zasięg jest całkiem spory: potrafią dostrzec zwierzynę z odległości do 10 km.
Sprint - budowa ciała Pasirów sprawia, iż potrafią bardzo szybko biec, dosyć trudno jest ofierze uciec przed tą bestią, natomiast łowcy mają trudność ze złapaniem tego stworzenia.
Zmniejszona wytrzymałość - Pasiry nie są stworzeniami posiadającymi naturalny pancerz, przez co dosyć łatwo je zabić - o ile ktoś zdąży je trafić - ich słabym punktem jest łeb, brzuch oraz odsłonięte boki.
Brak węchu - o ile ich wzrok jest wyśmienity, o tyle brak nosa powoduje również brak zmysłu powonienia. Pasiry nie są w stanie wyczuć swojej ofiary. Namierzają cel dzięki doskonale rozwiniętym narządom wzroku i słuchu.
Poziom: 50