Jednorożec jest jednym z najbardziej tajemniczych stworzeń z jakimi przyszło nam się spotkać na świecie. Niezwykle piękny, o smukłej i delikatnej budowie konia, kopytami antylopy, z długim i misternie skręconym rogu na środku czoła. Z pyska zwisa mu zawadiacka bródka, na świat spogląda mądrymi, łagodnymi oczami.
Wbrew wszelkim wierzeniom jednorogi nie przybierają jedynie białej maści. Raz na jakiś czas rodzi się bowiem Jednorożec maści hebanu, który staje się przywódcą wszystkich swych pobratymców. Jego grzywa jest gęstsza, a róg srebrny. Sylwetką przypomina bardziej konia pociągowego z mocno owłosionymi pęcinami. Jest zagorzałym samotnikiem i bardzo zaciekle broni swojego terytorium. Jego słuch znacznie przewyższa umiejętności każdego innego stworzenia, jest również szybszy i wytrzymalszy od Jednorożca białego. Ze względu na kolor swojej sierści (który jest podobno czarny z powodu zbyt długiego przebywania w pobliżu czarnej magii) jest nader często nazywany krwawym kanibalem, jedzącym swoich pobratymców.
Spotkać można Jednorożca praktycznie wszędzie, jednak ukazuje się jedynie wybranym. Zamieszkuje tereny od gęstych i nieprzebytych puszcz , poprzez równiny, aż po spieczone pustynie.
Jego rogowi, zwanemu alikornem, przypisuje się magiczne właściwości. Legendy głoszą, że jest - między innymi - uniwersalnym panaceum na wszelkiego rodzaju trucizny. Wielcy królowie i książęta pijają więc z kielichów wykonanych z rogu Jednorożca. Jego prawdziwość sprawdza się ponoć w prosty sposób. Na stole postawić należy jadowitego pająka, a rogiem zakreślić wokół niego okrąg. Alikorn jest prawdziwy, jeśli owad nie może wyjść poza koło.
Mawia się również, że pasy wykonane ze skóry Jednoroga chronią posiadacza przed zarazami, z jego włosów natomiast wyrabia się cięciwy łuków. Jego wątroba po utarciu z żółtkami jaj leczy trąd, a z kopyt wytwarza się detektory trucizn. Magowie mają jeszcze jeden powód do polowań na te stworzenia. Tym powodem jest karbunkuł – rubin, tworzący się w podstawy rogu Jednorożców (tych bardzo starych i mądrych), a będącym ich skrystalizowaną krwią. Uważa się go za remedium na wszelakie dolegliwości i choroby.
Stworzenia te znane są również z swojej szybkości oraz wdzięku. Potrafią prześcignąć nawet najbardziej gibkiego konia, a w gracji nie przerósł ich nikt. Mówi się, iż „jeleń próbuje je nieśmiało naśladować, a koza skocznie przedrzeźnia” jednak pewnym jest, iż wiele im brakuje. Mimo wszystkich tych słodkości zwierzęta te wcale nie są grzeczne i łagodne. Ogiery cechuje duma oraz niewymowna dzikość. Klacze są nieco spokojniejsze, jednak nader często ukazują swoją niesforną i awanturniczą naturę. Są natomiast bardzo opiekuńcze w stosunku do swojego potomstwa. Młode, jak u większości nieparzystokopytnych niedługo po porodzie stają na własnych nogach i już od pierwszych dni podążają za matką w razie potrzeby z godną podziwu prędkością.
Samego Jednorożca może zobaczyć każdy, lecz nie jest to łatwe, gdyż one same zazdrośnie strzegą swych tajemnic. Ich domy (legowiska ?) mieszczą się w głębi puszcz i zagajników leśnych, często w otoczeniu jezior.
Poziom: 100