Ferhjarny to dość duże (sięgające do 2 metrów w kłębie oraz od 6 do 9 metrów długości wraz z ogonem) ssaki latające. Niezwykle smukła sylwetka oferuje im niezwykłą szybkość i zwinność, kosztem siły i wytrzymałości. I mimo że bestie potrafią unieść ofiarę sięgającą połowę ich własnej wagi, nie nadają się do bezpośredniej walki. Posiadają cztery chwytne łapy wyposażone w wąskie, ostre pazury oraz pokaźne skrzydła. Ich ciała pokryte są mieszaniną futra, piór i łusek w różnych odcieniach błękitu. Sierść obejmuje korpus, przód szyi oraz sięgający niemal połowy długości zwierzęcia ogon, pierze porasta skrzydła, boki szyi oraz górną część łap. Z łbem bywa różnie, choć zazwyczaj zdobią go pióra, zgrabnie komponując się rogami i grzebieniami ozdabiającymi tył głowy. Co ciekawe, oczy poza narządem wzroku, pełnią także funkcję organu wyczuwającego magię w otoczeniu. Dymorfizm płciowy zaznacza się w niewielkich różnicach umaszczenia (rząd rdzawych lotek na skrzydłach w samców), w kształcie i wielkości zdobiących łeb grzebieni oraz rogów. Ponadto samce posiadają kilkucentymetrowe „wąsy” na brodzie, rzadko z boków pyska. U samic ta ozdoba jest krótsza przynajmniej o połowę.
Ferhjarny to zwierzęta wybitnie społeczne. Najczęściej żyją w sporych, wyraźnie zhierarchizowanych stadach, osiedlając się w jaskiniach na stromych górskich zboczach. Ich wysoka jak na zwierzęta inteligencja oraz łagodny charakter sprawiają, że są łatwe w tresurze i oswajaniu. Szybko się przywiązują. Często wydają z siebie dziwaczne dźwięki przypominające wizgi, piski i trele, które służą im do komunikacji w stadzie.
Są prawdziwymi władcami przestworzy i niewiele istot zdoła dorównać ich ewolucjom oraz szybkości. Powiada się, że to najszybciej latające bestie na świecie, które bez widocznych oznak zmęczenia potrafią spędzić wiele godzin w powietrzu. Uwielbiają zabawę i zdarza się, że porywają zwierzęta, a nawet dzieci i zaczynają podrzucać je w powietrzu, zwykle na znacznej wysokości. Zwykle nie robią im krzywdy i odstawiają na ziemię, niekoniecznie w tym samym miejscu. Podobnie zabawiają się z płachtami materiału i najróżniejszymi przedmiotami. Niejednokrotnie zdarza się więc, że jakiś nieszczęśnik traci bezpowrotnie namiot, który nierozważnie postawił na widoku.
Występują wyłącznie na ziemiach Amarth i są tam cenionym, posłusznym wierzchowcem. Równie często spotkać je można na wolności. Nie można powiedzieć, jakoby żyły one w niewoli, gdyż ich zdrowie wymaga sporej dawki swobody. Hodowla wymaga zapewnienia tym żywiołowym stworzeniom sporej przestrzeni, dlatego zazwyczaj siedliska oswojonych Ferhjarnów niewiele różnią się od tych, należących do dzikich przedstawicieli tego gatunku. Ograniczenie do istot dysponujących magią wiąże się z ich znacznym uzależnieniem od mocy.
Te skrzydlate ssaki są drapieżnikami polującymi na górską zwierzynę. Zdarza im się także zabijać większe od siebie stworzenia latające, decydują się na to jednak tylko w sytuacji, gdy są w większej grupie. Karmienie Ferhjarna znacząco wpływa na jego oswajanie, choć zwykle powoduje, że zwierzęta te zaczynają realizować zew łowcy, polując dla zabawy.
Są zimnolubne i uwielbiają się ścigać wśród górskich szczytów, co jest ważnym elementem odbywających się co dwa lata godów. Około pięć miesięcy po nich samica rodzi od 3 do 6 młodych. Są one bardzo wrażliwe na chłód i pierwsze dwa lata życia spędzają w gnieździe w jaskini, gdzie przyszły na świat. Po tym czasie młode osobniki sięgają połowy wielkości dorosłych i wymieniają sierść na popielatą futrzano-pierzastą pokrywę. Pełną dorosłość osiągają w wieku siedmiu lat i dożywają ponad stulecia.
Powietrzny akrobata – perfekcyjnie porusza się w przestworzach, dokonując naprawdę niezwykłych ewolucji
Magiczny wzrok - jest w stanie postrzegać magię w swoim otoczeniu
Bystry - bestia uwielbia zabawy, łatwo się oswaja i szybko tresuje.
Poziom: 50