Ich ciało do złudzenia przypomina drzewa, którymi się opiekują i wśród których żyją. Miast skóry, czy łusek chroni ich twór do złudzenia przypominający korę, jest on jednak o wiele bardziej wytrzymały oraz zdecydowanie grubszy od pierwowzoru. Ich wielkość kształtuje się na 10 do 15 metrów i jest głównie zależna od wieku stworzenia. Nie znane są nauce informacje, odnośnie najstarszych osobników (nie odbyły się żadne wyprawy, by owe dane zweryfikować jako, iż drzewiec nie budzi zainteresowania swoją osobą). Ich stopy przypominają konary starego drzewa, pozostawiające w ziemi dosyć dziwne odciski świadczące o tym, iż w trakcie swojego przemieszczania się drzewiec jakoby wrastał w podłoże, po którym stąpa. Dłonie ich zakończone są długimi szponami, stanowiącymi poza ogromną siłą oraz rozmiarami, główną broń tego stworzenia. Powierzchnia ich ciała jest doskonałym podłożem do wyrastania na niej drobnych krzewów, czy porostów. Powoduje to jeszcze doskonalsze przyrównanie tego gatunku do żyjącego drzewa. Nie mija się to jednak aż tak bardzo z prawdą, gdy prześledzi się cykl powstawania drzewców, jako stworzeń. Ich głowa zwieńczona jest konarami oraz gałęziami, które często pokryte są również liśćmi. Ich drzewokształtny wygląd sprawił, iż niejednokrotnie zamieszkują je licznie leśne stworzenia takie, jak ptaki czy gryzonie.
Drzewce zamieszkują tylko i wyłącznie lasy, którymi się opiekują, przepędzając nieproszonych gości, którzy niszczą, czy wycinają zdrowe drzewa. Pilnują one porządku wśród drzewostanu i w razie potrzeby sadzą nowe, powodując rozrastanie się lasu. Nie są stworzeniami agresywnymi i nigdy nie atakują bez powodu. Drzewce wiedzą dokładnie, które drzewa w lesie nie są potrzebne - gdyż zaatakowane szkodnikami, czy grzybami stanowią niebezpieczeństwo dla reszty - dlatego też nie atakują za każdym razem, gdy drwal z siekierą zbliża się, by wykonywać swoją pracę. Drzewiec nie okazuje jawnie swojej obecności. Swoją energię życiową czerpią Drzewce wprost z matki ziemi, co sprawia, iż nie muszą przyjmować innego pokarmu, czy polować. Nie rozmnażają się one w żaden sposób, jaki do tej pory znała nauka. Magia natury je zrodziła i ona też je chroni. Drzewiec w pełni zasługuje na miano żywego drzewa, gdyż tym jest w rzeczywistości. Jedynie wieloletnie drzewa rosnące w miejscu mocy mają szansę stać się Drzewcami. Przez dekady czerpiąc moc natury poprzez korzenie i rozprowadzając ją po swym „ciele” drzewo może począć odczuwać niemal, jak każda inna żywa istota, lecz nawet wówczas upłynąć musi wiele czasu nim uzyska ono zdolność poruszania się.
Poziom: 45