Destrachan to bardzo tajemnicza i dziwnie wyglądająca bestia. Długa na dobre 3m , ważąca około 1800 kg i wysoka na przeszło 2m potrafi zrobić wrażenie na śmiałku, który miał możność ją spotkać. Porusza się na dwóch, ugiętych w kolanach, dobrze zbudowanych, nogach. Stopy potwora to dwa olbrzymie, zgrubiałe palce zakończone ostrym, czarnym pazurem. Obszerne łydki łączą się z korpusem Destrachana i to one skazane są na ciężar reszty cielska. Przedłużeniem tylnej części korpusu jest przeszło metrowy ogon, który nie dotyka ziemi. Szyja jest krótka i przekształca się w sporej wielkości głowę. Charakterystyczną cecha potwora jest sporej wielkości otwór gębowy. Gdy zostanie on otwarty, podczas wydawania dźwięku przyjmuje kształt koła, a w jego wnętrzu uwidacznia się ruchliwy, ostro zakończony język i rząd pieńkowatych zębów. Te ostatnie znajdują się u wlotu do okrągłego gardła bestii. Dastrachan jest zupełnie ślepy, miejsce oczu pokrywają zarośnięte oczodoły. Jego duże, błoniaste uszy w kształcie klonowego liścia wystarczają mu w zupełności, by słyszeć wszystko w zasięgu 30m. Jego znajdujące się nad otworem gębowym, dwa nozdrza są świetnym narzędziem, wyostrzonego do perfekcji, zmysłu węchu. Długie i zagięte w łokciach ręce, zakończone są trzema palcami, które uzbrojone są w ostre pazury. Na uwagę zasługują również bardzo długie przedramienia Destrachana. Bestia porusza się przygarbiona, a jego korpus, głowa i ogon, podczas poruszania się, przyjmują pozycję prawie poziomą. Na grzbiecie znajduje się ozdobny, pancerny grzebień, ciągnący się od głowy do ogona. Cała dolna część ciała oscyluje w barwie szmaragdowo-zielonej. Górna to odcienie piaskowo-brunatne. Należy wspomnieć o rdzawo-rudawych pionowych paskach i pręgach, które co jakiś czas zdobią te dziwne monstrum.
Jest zwierzęciem samorodnym, jednak liczba tych unikatowych bestii jest nadal mała i trudno jest je spotkać. Na dodatek są to zwierzęta bardzo czujne i płochliwe, zamieszkują niedostępne i rzadko odwiedzane tereny Fallathanu. Jako roślinożercy, upodobały sobie leśne ostępy i bagna, choć można je spotkać również na trawiastych równinach. Zaadoptowały się do różnorodnego środowiska, choć tolerują raczej dzienny tryb życia. Noce spędzają w grotach, wykopanych jamach, czy tunelach. Osobnik jest samorodny - składa w swej kryjówce jedno jajo, z którego wykluwa się mała, wierna kopia dorosłego Destrachana. Po kilku miesiącach staję się ona samodzielna i opuszcza tereny należące do jego rodzica. Na tym kontakt rodzinny urywa się i od tej pory młody osobnik traktowany jest, jako agresor na terytorium należącym do wcześniejszego opiekuna. Stworzenia te porozumiewają się za pomocą dziwnych dźwięków, ledwie słyszalnych dla ludzkiego ucha. Mimo roślinożernej natury, bestia nie odmawia mięsa, które często wzbogaca jej jadłospis. Mimo swej ślepoty, Destrachan bez problemu porusza się w lesie, czy na bagnach, a zawdzięcza to swej specjalnej umiejętności - echolokacji. Ponieważ słuch jest ich podstawowym zmysłem, przy orientacji w przestrzeni i zdobywaniu pokarmu, uszy Destrachana są bardzo podatne na dźwięki. Echolokacja polega na wysyłaniu przez nie ultradźwięków, które, odbite od przeszkód, czy zdobyczy, wracają jako echo do ucha, informując o świecie zewnętrznym. Dodatkowym atutem jest bardzo dobry węch. Z natury bestie te są bardzo spokojne i walczą jedynie w obronie własnej lub, gdy zagrożone jest ich terytorium przez innego osobnika swej rasy. Ich główna bronią jest atak falą akustyczną, polegający na bardzo głośnym wydawaniu dziwnych odgłosów z otworu gębowego. W miarę narastania agresji, dźwięk wzmaga się do tego stopnia, że jest w stanie całkowicie pozbawić słuchu dorosłego człowieka. Podkreślić należy, że Destrachan zmienia tonację i barwę dźwięku, co kumuluje efekt tej broni. Po owym ataku i ogłuszeniu ofiary do walki wkraczają ostre szpony, którymi bestia dobija wroga. Rzadkość tego gatunku sprawia, że skóra z ciała Destrachana jest bardzo cenionym produktem wśród rzemieślników Fallathanu. Szpony, zęby i uszy używane są przez alchemików do sporządzania silnych i rzadkich mikstur.
Poziom: 25