Roślina
Ruvia jest rośliną żyjącą w podziemiach zarówno naturalnych, jak i będących dziełem istot myślących. Nie spotyka się jej poza terenem Amarth. Jest epifitem porastającym tak inne rośliny, jak i skalne powierzchnie. Zwykle roślina zwisa ze swego miejsca zaczepienia na grubym, popielatym, nierzadko zdrewniałym pnączu, zdarzają się jednak także Ruvie rosnące samodzielnie, bezpośrednio na podłożu w formie niedużego krzewu. Zarówno miejsce zaczepienia, jak i nasada pnia otoczona jest bulwami, umożliwiającymi odrodzenie się roślinie oraz rozmnażanie. Roślina wykształca owalny, luminescentny twór otoczony wydłużonymi, grubymi liśćmi tworzącymi wokół niego swoisty koszyczek. Podobne liście rosnąć mogą także na pędzie.
W formie krzewu twory są mniejsze i liczne, zaś epifit formuje je najwyżej trzy. Powierzchnię tworu pokrywa świecący się słabo, zielonkawy pyłek, który poddany obróbce termicznej staje się czarny. Z Ruvii pozyskuje się żywicę (kłącza), sok i miąższ (twór i liście) oraz pyłek.
Żywicę się suszy i owija czystą szmatką. Zwykle ma postać dużej bryły, którą się kruszy przed użyciem. Sok należy zagotować i zamknąć szczelnie w buteleczkach z ciemnego szkła.
Twór w przekroju wygląda jak jarząca się zielona galaretka z niebieskimi żyłkami. Po obraniu z jasnobłękitnej skórki kroi się go na małe kawałki i umieszcza w specjalnych koszyczkach nad piecem. Liście zbiera się w pęczki i suszy w podobny sposób. Suszoną roślinę przechowuje się w chłodnych przewiewnych miejscach. Pyłek, tak zielony, jak i czarny, wystarczy zamknąć w szczelnym naczyniu.
Żywica trwałość do 3 lat, spreparowany sok i suszony miąższ – rok, pyłek – 2-3 miesiące.
Wdychanie oparów, spożycie, iniekcja.
Kilka minut po spożyciu
Nie posiada.