Brzytwodziób jest średniej wielkości ptakiem, preferującym nocny tryb życia. Osiąga, wraz z dziobem, długość około 1,5m. Rozpiętość jego skrzydeł waha się nawet do 3,5m. Ciało pokrywają biało-czarne pióra, które w części brzusznej przechodzą w delikatny puch. Ubarwienie górnej części skrzydeł, rozdwojonego na końcu ogona i okolic wokół oczu dominuje w grafitowym kolorze. Reszta ciała jest biała, choć często miesza się w to wszystko delikatny popiel. Dziób, którego dolna część jest troszkę dłuższa od górnej, pozwala na chwytanie drobnych zwierząt wodnych podczas niskiego lotu tuż nad powierzchnią wody. Długi prawie na pół metra, uzbrojony w rzędy kilkucentymetrowych, ostrych zębów. Ma on pomarańczowy kolor. W tej też barwie są krótkie nogi, zakończone ostrymi pazurkami. Duże źrenice o pionowym ułożeniu zwężają się lub rozszerzają w zależności od natężenia światła. Jest to związane z nocnym trybem życia brzytwodzioba. Upierzenie samic i samców nie odbiega od siebie za bardzo, choć te drugie mają jaśniejszy, ptasi ogon.
Brzytwodzioby to ptaki polujące o zmierzchu i nocą. Zamieszkują morskie, skaliste nabrzeża ziem Fallathanu. Tworzą olbrzymie kolonie, drażnią smrodem ryb i hałasem całą okolicę. Cała siła brzytwodziobów tkwi w ich ilości i stadnym trybie życia. Księstwa nie zauważają, jak na razie, problemu i miejmy nadzieję, że reakcja nastąpi szybko. Są zmorą rybaków: ich naloty na olbrzymie ławice ryb pustoszą rybostan. Gnieżdżą się na wysokich półkach skalnych i wyrwach nadbrzeżnych fiordów. Samica raz w roku znosi do pięciu jaj, a kolonia opiekuje się młodymi członkami społeczności. Samce dostarczają pożywienie i bronią dostępu przed drapieżnikami. Choć te powoli rezygnują z łatwego wydawało by się łupu. Olbrzymie dzioby w tak licznej ilości zniechęcają je całkowicie. Po roku czasu młode Brzytwodzioby są pełnowartościowymi przedstawicielami gatunku. Gdy kolonia osiągnie odpowiednią ilość, następuje podział na dwa stada, a jedno z nich migruje w poszukiwaniu nowego terytorium. Brzytwodzioby świetnie latają, wznoszą się na duże wysokości. Bez problemu odczytują odległość dzielącą je od powierzchni fal, czy lądu. Swych niewielkich szponów używają podczas lądowań na skalistym podłożu. Polowanie na ryby to istny rytuał ptaka. Najpierw namierza ławicę ryb, by potem obniżyć swój lot do zaledwie pół metra nad powierzchnię wody. Olbrzymi dziób wyławia zdobycz a ostre zębiska przytrzymują ofiarę.
Poziom: 31