Roślina.
Erynijki to dochodzące do 1,8 metra wysokości krzewy. Z racji światłolubności, naturalnie rosną jedynie w ciepłych, lekko wilgotnych miejscach, ze stałym dostępem do promieni Solimusa. Zazwyczaj spotkać je można w grupach. Liście są długie, twarde, skórzaste, zazwyczaj o kształcie lancetowatym, barwy ciemnozielonej. Kwiaty występują w odmianach od czysto białej, do intensywnie różowej/czerwonawej, niektóre bywają wonne. Płatki zbite w baldachogrono (wyrastają na różnej wysokości na pędzie głównym i dorastają do mniej więcej tej samej wysokości). Znajdują zastosowanie zarówno jako rośliny ozdobne, jak i składnik alchemiczny.
Łodyga, kwiat i liście są silnie trujące. W rozsądnych dawkach wspomagają pracę serca. Smak (wszystkich części rośliny): intensywnie gorzki, co utrudnia przypadkowe zatrucie się. Po przekwitnięciu kwiatów, w ich miejscu pojawiają się owoce (kształtem przypominające fasolkę). Nasiona wewnątrz nich, pokryte są drobnymi włoskami. Z racji długiego okresu oczekiwania na pozyskanie owoców oraz ich twardość, mają one nikłe zastosowanie w alchemii.
Hodowane w doniczkach lub ogrodach. Wymagają stałego dostępu do światła, im bliżej Yomrqah'a, tym obficiej należy je podlewać oraz nawozić. Źle znoszą przesadzanie, najlepszym podłożem są gleby gliniaste. Dobrze rosną w miejscach przewiewnych.
Z racji długowieczności Erynijek (można hodować je przez wiele lat), zarówno walory estetyczne jak i alchemiczne są długotrwałe.
Zatrucie następuje po spożyciu kwiatu, łodygi lub liścia lub przez wypicie płynu, mającego kontakt z mleczkiem z łodygi (na przykład, przez wypicie wody, w której był przechowywany ścięty kwiat). Trucizna uzyskana z Erynijki jest niewyczuwalna w mleku oraz słodkich winach.
Liście są surowcem zielarskim, w formie sproszkowanej mogą być dodawane do leków nasercowych - obniżają szybkość pracy serca, równocześnie ją wzmacniając.
Zależnie od ilości przyjętej trucizny, zgon następuje maksymalnie w przeciągu doby.
Wyciąg z liści i korzeni wilczej jagody.
Uwaga: antidotum musi zostać podane od razu po zatruciu. Przyjęte zbyt późno może nie być skuteczne, lub - jeśli uchroni przed zgonem - mogą zajść patologiczne zmiany w pracy serca.