Samce Horpyra osiągają wielkość od 205 cm do 315 cm. Ważą od 180 kg do ok.210kg. Rozpiętość skrzydeł u obojga przedstawicieli gatunku wynosi od 350 cm do 500 cm. Samice są lżejsze, a ich waga nie przekracza 170 kg. Wzrost od 220 cm do 290 cm. Skrzydła silne, nieopierzone i, podobnie jak całe ciało, pokryte błoną. Skóra bestii przybiera najczęściej kolor czarny. Błony pomiędzy skrzydłami mają zdecydowanie jasny kolor, który można określić jako jasnobeżowy. Podbrzusze jest koloru ciemnobrązowego. Stworzenia te nie posiadają kończyn górnych. Do chwytania swych ofiar wykorzystują silne kończyny dolne, które zakończone są trzema mocnymi szponami. Do utrzymywania równowagi służy im długi ogon, zakończony dużą, okrągłą i zrogowaciałą wypustka z mniejszymi naroślami. Używają go również jako dodatkową broń w walce z przeciwnikiem. Głowa osadzona jest na giętkiej, aczkolwiek mocnej szyi. Pod szczęką znajduje się torbiel gromadząca substancję, która jest wypluwana podczas ataku. Choć silnie żrąca dla przeciwników Horpyra, dla samej istoty nie jest groźna; miejsce, w którym się zbiera, pokryte jest specjalną, ochronną warstwą od wewnątrz. Dodatkową ochronę z zewnątrz stanowi niewielki, chitynowy pancerz, który ma za zadanie chronić to niezwykle wrażliwe miejsce. Na głowie umiejscowione są różki - od 4 do 6, które odpowiadają za otrzymywanie niezbędnych informacji, ale także stanowią niezwykle groźną broń. Horpyr jest niemal ślepy, a wypustki służą mu m.in. do wysyłania ultradźwięków, które wracają odbijając się np. otoczenia, pozwalając mu określić swoją pozycję względem otoczenia jak i ewentualnej ofiary. Dodatkowo, za ich pomocą może zaatakować przeciwnika poprzez wysłanie ultradźwięków, atakując tym samym układ nerwowy. Mimo swej pierwotnej niedoskonałości, różki zmutowały i stały się niezwykle czułe na wszelkie zmiany w otoczeniu. Reagują na najmniejszy ruch. Wszystko co wiąże się z dźwiękiem jest dla nich bardzo łatwo rozpoznawalne. Dzięki tej umiejętności potrafią zareagować wystarczająco szybko, aby uchronić się przed zagrożeniem.
Horpyr występuje w górach. Według zdobytych informacji, stworzenie to przedostało się z innego wymiaru podczas nieudanej próby stworzenia przez kilku magów golema. Miejscem rytuału było miejsce mocy, co znacznie utrudniało kontrolę nad wezwaną energią. Przyzwane bestie zabiły magów i rozpierzchły się po okolicy.
Przedstawiciele tego gatunku zamieszkują wilgotne i ciepłe jaskinie, wśród górskich szczytów. To właśnie tam wychowują swoje młode. Po złożeniu jaj samce opiekują się swoim przyszłym potomstwem, aż do momentu wyklucia. Z jednego miotu może narodzić się od 4 do 6 młodych. Po pojawieniu się potomstwa, opiekę przejmuje matka, natomiast samiec odpowiada za wyżywienie. Trwa to od 10 do 12 miesięcy. Przez ten czas młode są przygotowywane do dorosłego życia. Pod koniec 8 miesiąca pierwszy raz opuszczają swe siedlisko, po to, by móc zacząć się uczyć latać. Trwa to około 3 miesięcy. Pełną dorosłość uzyskują w granicy 14 miesiąca. Samce i samice łączą się w pary na całe życie, po śmierci partnera zostają samotne. Żyją stadnie od 20 do 30 sztuk. Przewodzi im najstarsza para w ich grupie. Aktywne nocą. W dzień schowane są w pieczarach, gdzie śpią i trawią wcześniejszy posiłek. Swoje ofiary atakują z góry, łapiąc je w szpony. Jeśli atak się nie powiedzie za pierwszym razem, używają ogona, aby powalić i ogłuszyć przeciwnika. Jeszcze raz atakują ofiarę szponami, chwytając ją bardzo mocno. Następnie wykorzystują swoją nietuzinkową broń, plując niezwykle żrącą i lepką substancją, która ma przy okazji, pomóc przy trawieniu posiłku. Możliwy jest również atak za pomocą ultradźwięków, które Horpyr wysyła za pomocą różków niszcząc lub uszkadzając system nerwowy przeciwnika. Im dłuższa jest emisja tych dźwięków, tym większe powoduje obrażenia, które mogą zakończyć się w ostateczności nawet śmiercią, a w najlepszym razie halucynacjami.
Echolokacja - wysyłane są fale, które po odbiciu się od przeszkody wracają do Horpyra. Dzięki nim jest w stanie zlokalizować swoją ofiarę, ale również dzięki nim potrafi latać nie robiąc sobie krzywdy.
Ultradźwięki - za ich pomocą może atakować układ nerwowy doprowadzając do halucynacji lub, w najgorszym przypadku do zgonu z powodu krwotoków wewnętrznych
Hałas - z racji tego iż są czułe na każdy dźwięk, stworzenia te nie radzą sobie i całkowicie głupieją kiedy tworzy się hałas
Światłowstręt - światło razi go, przez co bestia jest stworem nocnym
Zimno - są stworzeniami ciepłolubnymi, unikają miejsc zimnych