Odparł spokojnie, nie ruszając się z miejsca. Może jeszcze kilka razy zdąży się zaciągnąć. Teraz, po drodze i przed bójką.

Wzruszył ramionami. Widać Herdes potrzebował chwili relaksu zanim się zbierze.
Zgarnął paczkę ze swoimi skrętami i wyszedł.
Widać nie kłamał z tym, ze go nosi.

Wstała więc, co by wyruszyć za znajomymi. Kirkowi pomachała. Za to Mat dostał milszym pożegnaniem, bo nim ostatecznie wyszła, musnęła opuszkami palców jego ramię i mrugnęła oczkiem.
Już czuła, że go urobi i będzie jadł jej z ręki!

Drugi raz tego dnia Wilberforce zjawił się w Półorku.

Jego zamówienie łatwe było do przewidzenia.
Spod ronda kapelusza rozejrzał się po pustawej izbie i niespiesznie począł zdejmować jeździeckie rękawice. Spojrzenie Granta padło na jedynego gościa, Kirka, i zatrzymało się na nim na krótką chwilę.
Już na pierwszy rzut oka widać było, że nowy gość pochodzi ze szlacheckiego stanu. Znać to było po sposobie w jaki się nosił, w jaki się poruszał, a przede wszystkim po spojrzeniu, chłodnym, zdystansowanym i dumnym.
Jasny płaszcz okrywał jego ramiona, ciężki, przeciwdeszczowy, skrojony akurat na wiosenną pluchę Małej Vanthii. Pod spodem aksamitny kubrak w ciemnogranatowym kolorze, zamszowe, szare spodnie i oficerki sięgające pod kolano, okraszone srebrem ostróg.

Więc zastał nieco smutny widok. Elf w turkusowej przeszywanicy i spodniach w kolorze ochry z mieczem na plecach siedział przy trzech butelkach wódki i dwóch dzbankach z sokiem. Nie wyglądał jednak na jakiegoś smutnego z tego faktu. O ile ich spojrzenia się skrzyżowały to... W zasadzie nie zrobił nic. Ani się nie witał przez skinienie głową czy chociażby drobny gest. Jedynie uniósł kubek ze swoją mieszanką i upił nieco głębszy łyk. Nie poświęcił mu więcej uwagi niż pozwalał mu na to komfort obrotu głowy.
Jedynym znakiem stanu szlacheckiego elfa, była blizna na jego szyi charakterystyczna dla jego rodu. Nic więcej, nic mniej.

-stwierdził z lekkim uśmiechem. Nie niszczyło mu to w zasadzie dnia. Jednego się nauczył. Zwykle darmowy alkohol potrafił sobie zjednać ludzi. Jednak szlachta... Dla niego zawsze byli nietypową grupą osób. Sam Grant roztaczał już wokół siebie tą aurę. Zupełnie jak wczorajsza szlachcianka i... Wilczarz. Mimowolne westchnienie wydało się z elfa nieco kwasząc dotychczasowy uśmiech.

-wypalił by nieco zbić temat. W zasadzie pytanie mogło być niejasne bo przecież to nie było tak, że każdy szlachcic znał każdego. W gruncie rzeczy to tak jakby oczekiwać by Kirk znał każdego elfa i elfkę.

Też mu tego nie wzbraniał choćby grymasem na twarzy. Potrzebował towarzystwa co trafnie wypunktował Grant. Nie był przyzwyczajony do czegoś w rodzaju odrzucenia. Raczej ciężko było się z tym spotkać gdy przychodzili do niego ludzie i nieludzie wymagający pomocy. Musiał się wielu rzeczy nauczyć.

-spytał z ciekawością niemalże dziecka kierując spojrzenie na szklankę z whisky. W sumie w przeliczeniu na ludzkie był niemalże dzieckiem.

-przedstawił się krótko bo nazwisko w zasadzie nie znał. Nie wiedział też do końca czy podać rękę czy nie. Widział tyle różnych przywitań, że brak jakiegokolwiek wydało mu się właściwe.