Drzwi jekneły leniwie, jak gdyby wybudzone z letargu. Do izby wtargnął letni podmuch, o krok wyprzedzając postać najemnika. Meżczyzna przekroczył prog, zas kącik ust drgnięciem powitał przyjemny chłód, jaki panował w izbie. Odetchnął z ulgą, z ramienia zrzucając worek, który ułożył na jedym z zydli, dosuniętych do szynkwasu.

Odchrząknął, spoglądają w kierunku zaplecza. Cisza. Ani brzdęknięcia talerza. Najemnik mruknął niezadowolony, przysiadając tyłkiem na sasiadujący zydel. Aderna też póki co nie było widać.

Spojrzał leniwym wzrokiem na Otsę, jakby jej wejście, sama nitka zapachu, minimalny ruch powietrza, wywiódł go z półsnu. Poprawił się na miejscu. Bez słowa, kiedy tylko usiadła, podał jej odkorkowaną butelkę. Wino. Wytrawne. Jak zawsze. Uśmiechnął się, pokazując kły

mruknął. Czekał na nią z tą flaszką najwyraźniej, żeby zaczęła, potem lepiej będzie smakować

Kiedy w końcu butelka, napoczęta jak obyczaj kazał, wróciła do niego napił się. To ściema, że wino musi pooddychać, pobiegać, złapać temperaturę czy inne pierdoły. Bzdura. To Otsa musiała zrobić pierwszy łyk, wtedy smakowała lepiej

uśmiechnął się, oddając jej flaszkę

zaśmiał się

mruknął z filozoficznym "być lub nie"

zarechotał. Wstal z miejsca. Nie mieli za bardzo czego szukać, na kogo czekać.

mruknął, podając jej rękę

Do karczmy weszła cicho, acz z entuzjazmem malującym się na młodej twarzy. Ubrana jak zwykle w brunatną koszulę i dopasowane spodnie, nie marnowała więcej czasu i, zatrzasnąwszy za sobą ciężkie drzwi, rozsiadła się wygodnie przy jednym ze stołów.

Machnęła dłonią do Euzebiusza. Druga ręka zatańczyła przy tym w kieszeni koszuli, a po chwili na stole pojawił się tytoń, bletki, filtry i parę monet, coby zapłacić za zamówienie. Poczęła skręcać papierosa w oczekiwaniu na napój.

Na blacie ustawiono już w równym rządku cztery proste skręty oraz jeden krzywy, wypełniony tytoniem nierównomiernie. Nietrudno było zgadnąć, który jako pierwszy wyszedł spod chudych palców Evy - tym też, nietypowym, przesuwała po stole w tę i we w tę, burząc harmonijny porządek pozostałych. Mogłaby tak wymyślać bez końca, gdyby nie potrzeba silniejsza niż chęć zabawy. Zabijać nudę potrafiła na wiele sposobów, a ten był najrozkoszniejszy.
Czubek papierosa zajął się z zabawnym trzaskiem, odpalony oczywiście od świecy.
Rozłożyła się jeszcze wygodniej. Jeden łokieć wylądował na stole, nogi na pobliskim stołku, a głowę odchyliła do tyłu, wypuszczając z ust kłąb białego dymu. Nie miała na co narzekać, dobrze siedziało się samej.
Piwo stało obok samotnie, stygnąc. Planowała przyłączyć je do tej jednoosobowej zabawy dopiero za moment, zgrabne kółka wydobywające się spomiędzy warg dziewczyny miały swoje stanowione prawem natury pierwszeństwo.

Piwa upiła jedynie łyk, zostawiając prawie pełen kufel na stole. Papierosy, zgarnięte ociężałym ruchem ręki, znalazły się z powrotem w kieszeni razem z resztą rzeczy i dziewczyna wyszła, zadowolona z przeżytej chwili spokoju i ciszy.
Nawet drzwiami nie trzasnęła jak przy wyjściu, zwyczajnie zamknęły się za nią same.