Graczy online: 38 | Gości: 27
01-01-2019
15-12-2018
04-03-2019
12-02-2019
23-01-2019
19-01-2019
| Wszystkich sesji: | 24156 |
| Postów w sesjach: | 906262 |
| Prywatnych sesji: | 21677 |
| Sesji Bitewnych: | 433 |
| Sesji Ogólnych: | 12320 |
| Sesji Towarzystkich: | 6914 |
| Sesji Przygodowych: | 3710 |
| Wszystkich wyświetleń sesji: | 5429890 |
| Wszystkich wysłanych PW: | 1717463 |
Tymczasem w karczmie...
Phrowenia Lugardis napisała [21-03-2019 22:44:27]
Uchyliła powiekę i łypnęła w bok, gdzie siedział już tylko sam Grant. Cóż, jeśli nie poleciał za sznurem zdegustowanych muzyką panien, poszczęściło mu się.
Starannie wydobyła nuty. Naprawiła głos i spojrzała na gryf.
Starannie wydobyła nuty. Naprawiła głos i spojrzała na gryf.
- Zostań ze mną i posłuchaj
Ktoś mnie zaczarował
Teraz bliżej mi do ducha
Niż prawdziwej osoby
Grant napisał [21-03-2019 22:51:01]
Sejla musiała inaczej odpalić swojego papierosa, bo Grant szybkim ruchem odsunął świecę poza jej zasięg. Pokręcił głową, na znak, że nie powinna tym sposobem odpalać. Każdy chyba znał powiedzenie o marynarzu. A jeśli nie... Wilberforce nie miał okazji wyjaśnić, bo panna zawinęła się z karczmy za Fran.
Odprowadził obie zdziwionym nieco spojrzeniem, ale nie, nie poleciał za nimi. Czemu miałby?
Spokojnie rozdział się z płaszcza, odwiesił go na oparcie krzesła, przysiadł na sąsiednim. Wsparł nogę o poziomą belkę między zydlowymi nogami, drugą o podłogę. Popijając whisky przyglądał się jedynej w karczmie kobiecie.
I słuchał.
Odprowadził obie zdziwionym nieco spojrzeniem, ale nie, nie poleciał za nimi. Czemu miałby?
Spokojnie rozdział się z płaszcza, odwiesił go na oparcie krzesła, przysiadł na sąsiednim. Wsparł nogę o poziomą belkę między zydlowymi nogami, drugą o podłogę. Popijając whisky przyglądał się jedynej w karczmie kobiecie.
I słuchał.
Phrowenia Lugardis napisała [21-03-2019 22:57:37]
Nikt mnie już nie widuje Nie wie jak wygląda moja twarz
Chyba sobie już daruję...
Zakryła dłonią struny, przymuszając je do milczenia. Otworzyła oczy, uśmiechnęła się kącikiem ust i zaśmiała. Wiedziała już, że z ostatniego wersu wyjdzie fiasko.
Śmierć, życie, życie, śmierć
Tym razem ostatecznie uciszyła lutnię.
- Niezbyt jestem w tym dobra -
rzuciła w przestrzeń, obracając się przodem do lady. Grant mógł jej słowa wychwycić i odpowiedzieć na nie lub zrobić z niej wariatkę, która gada sama do siebie.
- Ale żaden ze mnie bard, więc nie będę się przejmować, że wystraszyłam gości. Pan został. Łypnęła na niego z końca szynkwasu.
Grant napisał [21-03-2019 23:02:09]
- Mnie nie tak łatwo spłoszyć - odparł zwracając spojrzenie błękitnych, chłodnych oczu ku rudzielcowi.
- Może wystarczy by panna więcej poćwiczyła? Trening czyni mistrza -
zasugerował.
Phrowenia Lugardis napisała [21-03-2019 23:09:41]
- To mam szczęście, że na pana trafiłam. Rudzielce nie mają łatwo - uśmiechnęła się zadziornie.
Miała jasną buzię nakrapianą piegami, szerokie koralowe usta i powłóczyste spojrzenie, którym obserwowała mężczyznę z wysoka.
- Tak jakby wszyscy się bali, że mogą spowodować pożar. Miała jasną buzię nakrapianą piegami, szerokie koralowe usta i powłóczyste spojrzenie, którym obserwowała mężczyznę z wysoka.
Przytuliła lutnię do brzucha i zamówiła kolejną herbatę.
- W moim domu obowiązkiem dla dziewczynki było znać się na muzyce i mieć opanowaną grę na instrumencie. Dopiero teraz mogę grać dla przyjemności, a to jest jednoznaczne z tym, że nie robię tego często.
Grant napisał [21-03-2019 23:18:35]
- Pierwsze słyszę, by rudych obawiano się z powodu pożaru - pociągnął whisky ze szklanki i z nad krawędzi spojrzał na kobietę.
- To raczej przez brak duszy -
spuentował i uśmiechnął się delikatnie, by Phrowenia nie wzięła jego słów na serio. W niektórych kręgach mawiano, żeby nie ufać rudym i łysym. Pytanie, czy sama Lugardis obracała się w takich kręgach.
- Jakie jeszcze nauki były obowiązkowe w pani domu? -
zaciekawił się.
Nie zmienił pozycji, trwając na zydlu niemal nieruchomo, ze szklaneczką bursztynowej whisky w dłoni, odziany w ciemny aksamit, z bystrym błyskiem w chłodnych, błękitnych oczach.
Nie zmienił pozycji, trwając na zydlu niemal nieruchomo, ze szklaneczką bursztynowej whisky w dłoni, odziany w ciemny aksamit, z bystrym błyskiem w chłodnych, błękitnych oczach.
Phrowenia Lugardis napisała [21-03-2019 23:28:46]
Nie musiał się obawiać, że weźmie jego słowa do siebie. Za mało ją znał, by wbić szpilę w czułe miejsce. Rude włosy były jej najmniejszym problemem.
- Haftowanie, geografia, języki, plastyka, historia, jazda konna... -
wymieniała na palcach.
- Na uniwersytecie mi się to nie przydało. Uśmiechnęła się enigmatycznie, dosypując cukier do zabarwionej mlekiem herbaty.
Grant napisał [21-03-2019 23:33:13]
- Co pani studiowała? - zagadnął niezobowiązującym tonem luźnej pogawędki.
Rzucił spojrzeniem po karczmie, dziś wyjątkowo pustej i cichej. Może to pierwszy dzień wiosny sprawił, że ludzie woleli świętować na łonie natury, niż w mieście, pod karczemnym dachem.
Brak tłumów bynajmniej mu nie wadził, zwłaszcza że nie siedział przecież sam.
Wrócił spojrzeniem i uwagą do rudowłosej, przyglądając się jej spokojnie.
Rzucił spojrzeniem po karczmie, dziś wyjątkowo pustej i cichej. Może to pierwszy dzień wiosny sprawił, że ludzie woleli świętować na łonie natury, niż w mieście, pod karczemnym dachem.
Brak tłumów bynajmniej mu nie wadził, zwłaszcza że nie siedział przecież sam.
Wrócił spojrzeniem i uwagą do rudowłosej, przyglądając się jej spokojnie.
Phrowenia Lugardis napisała [21-03-2019 23:36:03]
- Słyszał pan o Akademii Massvary? - zapytała równie niezobowiązująco, odkładając łyżeczkę, która jak wcześniej rozbiła się o brzegi naczynia, rozbijając na dzwonki ciszę siedzącą u ich boku.
Zmrużyła oczy, przyglądając się wybrzuszeniu kubka. Naśliniła palec i przetarła skazę, która okazała się zwykłym pęknięciem.
Zmrużyła oczy, przyglądając się wybrzuszeniu kubka. Naśliniła palec i przetarła skazę, która okazała się zwykłym pęknięciem.
Grant napisał [21-03-2019 23:41:59]
- Nie - przyznał.
- Powinienem? Obserwował każdy jej ruch, każdy gest, grymas na twarzy, wyraz oczu. To właśnie z takich małych rzeczy, z niuansów i szczegółów składał się każdy człowiek. Gdy się je umiało dostrzec i poskładać, kawałek do kawałka, jak puzzle, pojawiał się kompletny obraz danej osoby. Obraz inny, bardziej wnikliwy, głębszy niż prosta powierzchowność, którą zadowalała się większość ludzi.
Phrowenia Lugardis napisała [21-03-2019 23:52:14]
- Do tej pory żył pan, nie wiedząc. Powinien pan? - zapytała, uchylając lekko usta i przenosząc spojrzenie na mężczyznę siedzącego kilka stołków dalej. Wzruszyła ramionami, pochylając się nad herbatą.
Grant napisał [21-03-2019 23:57:09]
- Człowiek uczy się całe życie. Dziś był wieczór sypania sentencjami, powiedzeniami i ludowymi mądrościami.
Dopił whisky do końca, odstawił szklanicę na ladę. Sięgnął do kieszeni wyjmując złoto na zapłatę za dzisiejsze zamówienia.
Dopił whisky do końca, odstawił szklanicę na ladę. Sięgnął do kieszeni wyjmując złoto na zapłatę za dzisiejsze zamówienia.
- Do dzisiejszego wieczora żyłem nie wiedząc o pani istnieniu, a teraz sobie rozmawiamy. Nie powinniśmy?
Wstał, sięgnął po płaszcz i zaczął się ubierać szykując do wyjścia.
- Na mnie już pora. Jeśli ma pani ochotę mogę panią odprowadzić do portalu. Opowie mi pani o tej akademii.
Phrowenia Lugardis napisała [22-03-2019 00:01:28]
- Dziękuję. Może innym razem. Dopiję herbatę. Nie było z nią Hallvardra. Wolała ryzykować, że ktoś ją będzie śledził, niż zaprosić taką osobę do wspólnego spaceru. Podobno za rude więcej liczyli.
Grant napisał [22-03-2019 00:03:31]
-Dobranoc zatem - ukłonił się płytko, założył na głowę kapelusz, zgarnął z lady rękawice i nie oglądając się już za siebie wyszedł z Półorka.
Phrowenia Lugardis napisała [22-03-2019 00:04:08]
Gdy z herbaty już nic nie zostało, załozyła płaszcz i także opuściła karczmę.
