Graczy online: 62 | Gości: 19
21-07-2018
07-06-2018
23-05-2018
25-12-2017
04-06-2017
03-09-2018
26-07-2018
02-07-2018
01-07-2018
| Wszystkich sesji: | 22516 |
| Postów w sesjach: | 841788 |
| Prywatnych sesji: | 20137 |
| Sesji Bitewnych: | 412 |
| Sesji Ogólnych: | 11268 |
| Sesji Towarzystkich: | 6537 |
| Sesji Przygodowych: | 3545 |
| Wszystkich wyświetleń sesji: | 5083828 |
| Wszystkich wysłanych PW: | 2588390 |
Tymczasem w karczmie...
Euzebiusz napisał [17-09-2018 20:14:54]
Proszę Jorge oto twoje zamówienie. Podaje butelkę rumu.Scilla napisała [17-09-2018 20:22:08]
Scilla do Półorka wkroczyła pewnym, szybkim krokiem, by szybko się zorientować, że karczma jest niemal pusta. Kuzyn, zjawił się na czas i to na nim zakotwiczyła spojrzenie, uśmiechając się nikle - tym swoim brzydkim, parszywym uśmieszkiem. Pewnie ćwiczyła go, by budzić niepokój wśród załogantów.
- Jorge, kochanieńki. Znowu wyprzystojniałeś? W te ledwie kilka dni? Jesteś niemożliwy.
Skomentowała żartobliwie, kierując się w stronę nie szynkwasu, a jednego ze stolików na uboczu. Rozsiadła się tam jak pani i władczyni tego miejsca. Oparła się wygodnie o krzesło, kostkę ułożyła na udzie, jeden łokieć zarzuciła na oparcie i czekała na rzeczonego przystojniaczka. Rozmawiać tuż przed karczmarzem nie miała zamiaru. Chyba chciała zachować jakieś względne minimum dyskrecji.
Wyglądała typowo dla siebie - miała nie spódnicę, a spodnie, miała wygodną koszulę, a smukłą talię podkreśliła szerokim, skórzanym pasem. Obuła buty z wysoką cholewą na delikatnej koturnie. Wypalony oczodół przysłaniała chusta, która, choć całkiem obszerna nie ukryła całej blizny szpecącej jej policzek, częściowo była widoczna. Scilla często do niej sięgała, żeby się podrapać.
Podobnie jak Jorge była uzbrojona, choć nie po zęby - miała przy pasie przymocowany długi, prosty sztylet.
Wyglądała typowo dla siebie - miała nie spódnicę, a spodnie, miała wygodną koszulę, a smukłą talię podkreśliła szerokim, skórzanym pasem. Obuła buty z wysoką cholewą na delikatnej koturnie. Wypalony oczodół przysłaniała chusta, która, choć całkiem obszerna nie ukryła całej blizny szpecącej jej policzek, częściowo była widoczna. Scilla często do niej sięgała, żeby się podrapać.
Podobnie jak Jorge była uzbrojona, choć nie po zęby - miała przy pasie przymocowany długi, prosty sztylet.
Jorge napisał [17-09-2018 20:31:55]
- Taka już moja wspaniała natura. Ale nie myśl, że moja piękna twarz jest jedynie błogosławieństwem. - Odpowiedział równie żartobliwie, a kuzynkę powitał bardzo ładnym, ułożonym uśmiechem, który nijak nie mógł budzić niepokoju. Bo Jorge nigdy nie chciał wzbudzać niepokoju, a raczej kupować ludzi przez urok osobisty. I łupy.
I okazjonalnie mordy na ludności cywilnej, jeśli ktoś śmiał wątpić w jego piracką duszę. Choć to ostatnie robił raczej rzadko, wolał jednak stawiać na urok.
Nie zasiadł przy szynkwasie, a jedynie stał przy nim, ale kiedy dostał butelkę, a Ebi zbył go milczeniem, obrócił się i poszedł do Scilli. Siadł na przeciwko i odkorkował butelkę. Szklanek, ani kubków nie było. Pociągnął łyk, po czym zgiął się i postawił alkohol na środku.
- Chcę, żebyś wiedziała, że przykro mi, że odpadłaś w wyborach. Z tobą byłoby...łatwiej. -
Nie powiedział ani trochę w czym ta łatwość miała być, tak czy inaczej - byłoby! Naprawdę wyglądał na kogoś zmartwionego, bo uśmiech zniknął z jego twarzy.
- Tak czy inaczej - każdy z Rady potrzebuje następcy, o ile wiesz, nie wiem czy czytałaś Kodeks. - Uśmiechnął się i sięgnął do kieszeni spodni, żeby wyciągnąć z niej złożoną kilka razy kartkę papieru.
- Bardzo chcesz znaleźć się w Radzie?Scilla napisała [17-09-2018 20:49:43]
Szybko skończyło się lukrowanie. Scilla również spoważniała i uniosła jedną brew. Przez chwilę miała ochotę mu powiedzieć, że te przygłupy liczyć nie umieją i zbyć go jakimś żartem, ale zamilkła, dłuższą chwilę rozważając jego słowa. Nieuśmiechnięta wyglądała względnie ładnie. Znów potarła palcem bliznę na policzku. Minęły lata, a ta ciągle jej dokuczała.
- Czytałam. Znam go prawie na pamięć.
Nie z jakiejś fascynacji nowosirilskim prawem, ale przygotowując się do wyborów, ale prawa Nowego Siril nie były jej obce.
- I chcę. Ale nie bez względu na wszystko.
Wzruszyła ramionami, niedbale, nonszalancko niemal. Sięgnęła po rum, napiła się. Uniosła brew, przyglądając się kartce, którą dzierżył w dłoni.
Jorge napisał [17-09-2018 20:55:01]
- To się chwali. - Pokiwał głową z uznaniem.
- Ludzie to debile. Kretyni skłonni kupić każdy kit, który im się wkręci. Sierocińce, pomoc dla najuboższych ze strony Sehanah? Patrz, niby by się wydawało, że to piraci, że jebie ich czyjś interes. A jednak miała głosy. Właśnie od tej biedoty, która uważa, że dostanie coś za darmo. Że pieniądze, które Sehanah zamierza przeznaczyć na pomoc dla nich, rzeczywiście pochodzą z jej kieszeni. A przecież i ty i ja wiemy, że tak nie będzie. - Nie wypuszczał kartki z ręki. Spoglądał jej w oczy, prawie cały czas. Zrobił przerwę, jakby długo nad czymś dywagując.
- Jednakże Seh jest osoba, którą lubię. Jest młoda, ma plany, nie mówię, że słuszne, ale ma. W odróżnieniu od kogoś, kto takich planów, jak sądzę, nie ma. - Złożoną karteczkę postawił na stół i przysunął do Scilli.
- Wypadki chodzą po ludziach. Prawo znasz. Masz dwa wyjścia. Nie, przepraszam, trzy wyjścia, możesz poczekać też do następnych wyborów.Scilla napisała [17-09-2018 21:16:07]
Szczerość i otwartość Jorge sprawiły, że Scilla uniosła brew, a na twarzy wymalowało się osłupienie. Ten przystojniejszy z kapitanów Garciya na głos wypowiadał myśli, które od razu wpadały do jej głowy - już w czasie kampanii, a potem silniej w czasie debaty. Milczała, sięgając po kartkę, a w końcu uśmiechnęła się, gdy odczytała co jest na niej napisane - uśmiechnęła się całkiem miło, nie tak brzydko jak zazwyczaj.
Jej obawy były nieuzasadnione. Niepotrzebnie się dystansowała, niepotrzebnie mu nie ufała.
Jej obawy były nieuzasadnione. Niepotrzebnie się dystansowała, niepotrzebnie mu nie ufała.
- Wiem, że dzielą nas lata rozłąki. Że ty jesteś innym człowiekiem i że ja jestem teraz zupełnie inna. A jednak... Jednak znasz moje myśli.
Pokręciła głową z rozbawieniem.
- Jestem poruszona.
Puściła mu oczko - chyba - bo i ciężko było wnosić, gdy miała tylko jedno...
- Sehanah, faktycznie - pierdoliła od rzeczy jak nikt z was. -
Pokręciła głową z rozbawieniem.
- I ludzie to rzeczywiście debile. Przecież ona nawet nie wyglądała na... Majętną. Do chuja. - Parsknęła widocznie się rozluźniając. Wstała i podeszła do kominka, by wrzucić w płomienie kartkę, którą uprzednio przeczytała. Dopiero po chwili wróciła do kuzyna.
- Dla mnie priorytetem jest dobro Nowego Siril - jego mieszkańców, kapitanów i ich załóg. Nie zrobiłabym nic przeciwko nim. Tego możesz być pewien. -
Westchnęła krótko.
- Nawet nie wiesz jak bardzo nie odpowiada mi, że mam tam jakieś zatargi. - Potarła skroń.
- Mierzi mnie to - uwiera jak pierdolony kamień w bucie. Wiesz co planuję? Porozmawiam z Herdesem. Pierwsza wyciągnę do niego rękę, nie będę przepraszała ani prosiła żeby on się za moją krzywdę płaszczył. Może uda mi się zwadę pozostawić za nami. Dla mojego własnego dobra. Znów upiła rumu. Odstawiła butelkę na blat, rozsiadła się wygodnie na siedzisku.
- A ty? Jak ci się wiedzie, panie radnopitanie? -
Długo wymyślała to słowo, ale rozśmieszyło ją widocznie. Znów parsknęła!
Jorge napisał [17-09-2018 21:37:42]
Jorge mógł powiedzieć wiele złego o swoim ojcu. Nienawidził gnoja i miał ku temu wiele powodów. To, co mu robił odcisnęło na nim trwałe piętno, jak coś wypalone na umyśle. I tak, jego zdaniem, miał lepiej, niż jego młodsza siostra, ale jednak nie zmniejszało to jego cierpienia. Jednak było też kilka rzeczy, które ostatecznie wyszły mu na pozytyw, a było to, na pewno, pewne przywiązanie do nazwiska i rodziny. I to prawdopodobnie dlatego w ogóle zaufał Scilli na tyle, żeby tak po prostu przekazać jej wiadomość. To, że spaliła kartkę jedynie potwierdziło go w przekonaniu, że robi dobrze.
- Wierzę, że tak jest. I mi dobro miasta leży bardzo na sercu, bo nie mam innego domu. Straciłem go podczas upadku Urthorroru. -
W końcu sięgnął po upragniony rum. Mógł wziąć dwie butelki.
- Mimo rozłąki jesteśmy rodziną. I zawsze będziemy. Miałem nadzieję, że żywimy do Nowego Siril taką samą miłość i nie pomyliłem się. - Czy zauważył, że puściła mu oczko? Chyba nie, raczej uznał to za mrugnięcie.
- Mimo wszystko nie oceniaj Seh źle. Jest młoda, niedoświadczona. Ale ma szansę się wyrobić. Za to, gdybyś zobaczyła jej siostrę... -
Tutaj Jorge zaśmiał się na wspomnienie Syringi. Kolorowa papużka nadawała miastu pewnego folkloru, ale nie oszukujmy się, była niereformowalna. Nigdy nie będzie z niej piratka. Za to Seh to inna historia.
- ...jest zjawiskowa. Wysłuchał jej słów o Herdesie. Nie znał szczegółów tego zatargu, nawet jeśli ktoś mu to kiedyś tłumaczył - zapomniał. Miał wiele spraw na głowie, ale liczył, że Scilla przełknie to jakoś. Bo z jednym sprzymierzeńcem może mieć ciężej.
- Wydaje mi się, że rozwiązanie sprawy z Herdesem załatwi resztę. Wtedy uzyskamy...jednomyślność. Temat zakończony, dlatego mógł na spokojnie uśmiechnąć się i nieco zamyślić, żeby wybrać co powiedzieć najpierw.
- A wiesz, że jest dobrze? Naprawdę, tak po prostu dobrze. Co prawda Rodrigo przejdzie na własny statek, Ariana gdzieś zaginęła, pewnie w czyimś łożu, jeden z moich nowych piratów też gdzieś zniknął...ale jest dobrze. Buduję sobie dom w Portowej, z widokiem na morze. -
Zaczął od domu, to takie...wprowadzenie!
- A. No i będę ojcem. Brzuch Lux rośnie aż...niespodziewanie szybko.Scilla napisała [17-09-2018 21:52:39]
- Też nie mam innego miejsca na ziemi, Jorge. Chyba nigdy nie miałam. No... Możemy liczyć morze - jakby się uprzeć też może być domem. Nie miałam okazji ci tego powiedzieć, ale to co stworzyliście w Nowym Siril jest... Kurwa... Po prostu dobre. Nie tylko kapitanowie tak myślą - pytałam moich ludzi, czy to na pewno to, czego szukali. I tak. Wszyscy chcą zostać. Upiła rumu z butelki, wsłuchując się w dalsze jego słowa. Duże wyznania i deklaracje. Przytakiwała mu - całkiem szczerze się z nim zgadzając. Wartości rodzinne i dla niej dużo znaczyły, nawet jeśli, przez upływ czasu nieco się te ideały zamazały, nawet jeśli straciła zaufanie, gdzieś tam, głęboko w niej były zakotwiczone.
- Nikogo nie oceniam tak szybko.
Dodała jeszcze w kwestii Se. Na wzmiankę o Herdesie skinęła głową, nie kontynuując już tematu.
Uniosła za to brew i rozwarła szczęki, gdy usłyszała, że buńczuczny Jorge zakłada rodzinkę ze znaną w ich stronach wiedźmą.
Uniosła za to brew i rozwarła szczęki, gdy usłyszała, że buńczuczny Jorge zakłada rodzinkę ze znaną w ich stronach wiedźmą.
- To... Eeee... Zaskakujące, muszę przyznać. Ale i dobrze. Wspaniale wręcz.
Pokiwała głową, nie krzywiąc się wcale. Uśmiechała się wesoło, w ogóle nie myśląc o czasie, w którym to ona była brzemienna. Niemal o tym nie pamiętała. Wyparła tę traumę.
- Gratuluję, tatuśku.
Pochyliła się, by sięgnąć i poklepać go w ramię - zupełnie jak kolegę z załogi, bez zbędnych czułości.
- To znaczy, że przetrwamy.
Jorge napisał [17-09-2018 22:07:31]
- To miłe. Cieszę się, że tak uważają. Stworzyliśmy to dla wszystkich tych, którzy nie mają domu. I chociaż dosyć szybko powiększająca się liczebność mieszkańców mówi sama przez siebie, to i tak miło to usłyszeć. - Jego uśmiech po tych słowach był jeszcze inny, niż te, które serwował wcześniej. Szeroki, bardzo, taki, że aż pojawiły się zmarszczki w okolicy kącików oczu, a zęby pokazał aż do kłów. Czuł rozpierającą go dumę.
- Dzięki. I no...przetrwamy. Mam nadzieję. Jak będzie córka, to prędzej zabiję jej gacha, niż pozwolę jej zmienić nazwisko. -
Zaśmiał się i wziął porządny łyk rumu. Poczuł kwasotę, która zbierała mu się, jeszcze po wczorajszym piciu. Bo tak, wybory Rady były oblewane. Długo. I chociaż Jorge nie przesadzał, nie obudził się w żadnym obcym miejscu, a we własnym łóżku, to i tak czuł się tak, jakby ktoś go przepuścił przez szatkownicę. I chociaż teraz było już lepiej, to żołądek raz jeszcze ścisnął mu się przy kolejnym łyku.
Wcale nie zareagował na poklepanie po ramieniu.
- Widzisz, mnie to chociaż wychodzi. Bo Herdes nie daje rady, próbują i próbują i nic, dupa blada. -
Jeszcze raz zarechotał, ale zaraz odchrząknął.
- Tylko czasem mu tam nic o tym nie mów, bo to raczej nie pomoże w naprawie relacji.Scilla napisała [17-09-2018 22:22:39]
- Córka mówisz? - Zaśmiała się krótko.
- Jak będzie córka, to rób kolejne i kolejne. Póki syna nie będzie. Dopiła rum. Miała już nieźle w czubie - piła szybko no i jednak - całą butelkę. Beknęła krótko, zasłaniając usta dłonią.
- Miłość zawsze znajdzie drogę. Ja ci to mówię. Lepiej... -
Machnęła nieskoordynowanie ręką.
- tradycyjnie. Na informacje o problemach Herdesa uniosła znów brew, widocznie zaskoczona.
- Nie każdy ma tyle szczęścia, co ty kuzynie. Trzeba trzymać kciuki żeby i im się udało. To, jak kiedyś będzie wyglądało Nowe Siril zależy od tych, którzy jeszcze się nie urodzili.
Rzuciła kolejną mądrością, o dziwo nie naśmiewając się z przypadłości kapitana Ferreiry.
- To będzie ślub? Z tą Lux?
Jorge napisał [17-09-2018 22:27:44]
- Będę próbował z całych sił. - On co prawda nie miał aż tak bardzo w czubie, bo kuzynka zabrała mu jego alkohol i nie chciała chętnie się z nim rozstawać, ale czuł te miłe dla głowy ciepełko i powolną utratę pewnej części granic.
- Cóż, może trzeba mu będzie w tym, hehe, pomóc. -
Zaśmiał się Jorge, ale zaraz machnął ręką. Za takie żarty, to mogła mu niejedna osoba wbić nóż pod żebra. Za to pytanie o ślub ścisnęło jego gardło. Garciya poczuł kluchę, która wpełzła mu gdzieś do krtani i nie chciała puścić.
- Uhm. Ślub. -
Zaczął, nieco dukając.
- A wiesz...chyba tak. Nie wiem. Muszę najpierw, wiesz, zapytać.Scilla napisała [17-09-2018 22:40:40]
Była święcie przekonana, że pije swój rum i że go zamówiła, ale nic straconego! Alkohol się skończył, a tym razem to ona zamówiła kolejne dwie butelki. Tym razem nie dorwała się do rumu tak szybko. Zamówiła go chyba po to, by zająć czymś ręce. Była rozsądna i znała swoje granice. Nie chciała żeby Jorge musiał ją nieść, czy choćby nawet prowadzić do portalu. Zamierzała utrzymać ten stan rozluźnienia.
- To zapytaj. Najwyżej odmówi.
Nic bardziej przerażającego niż sztorm, czy kraken przecież. Chyba..? Lux znała tyle co z widzenia. Wyglądała na taką, co wyżej sra niż dupę ma i taką, której absolutnie nikt nie lubi. Może oprócz Jorge.
- Ale może nie dziś? Słyszałam, że 17 Penheria to pechowy dzień jest. Że jakieś morze czerwone ze wschodu czy... Coś.
Nie do końca wiedziała o czym mówi. Zdecydowanie powinna się położyć. Roztarła skronie.
- Zbieramy się?
Euzebiusz napisał [17-09-2018 22:40:40]
Proszę Scilla oto twoje zamówienie. Podaje kolejne dwie butelki.Jorge napisał [17-09-2018 22:55:35]
- Taa. Zbieramy się. - Odpowiedział Scilli i zabrał, uczciwie, jedną z butelek. Daleko mu było od zataczania się, ale kiedy wstał, to poczuł dziwne uczucie w kolanach i łydkach.
- Ta. I jebnie mnie po mordzie. Wolę udawać, że o niczym nie wiem. Ale, jak już mówiłem, jego żona jest...specyficzna. -
Raz jeszcze wzruszył ramionami.
- I pewnie by się zgodziła na to. Za to Lux by mnie zapierdoliła. - Coś powiedziała o siedemnastym. Przetarł skronie. Może rzeczywiście coś było na rzeczy? Dzisiaj na przykład wstał rano i miał ochotę przepierdolić na coś publiczne pieniądze. W tej dacie rzeczywiście coś było.
- Wiesz, musisz mnie zapoznać ze swoją załogą. Bo Ferreirę znam na wylot, ale od ciebie, to chyba tylko z widzenia tą zieloną kupę mięsa znam. -
I chyba wyszli.
Scilla napisała [17-09-2018 23:03:06]
Właściwie mówił o pytaniu do Lux, tamto chcąc grzecznie przemilczeć, ale skoro sam się odniósł.
- Jak specyficzna?
Dopytała krocząc z nim - odrobinę chwiejnie - w stronę drzwi. Zgarnęła jeszcze w drodze butelczynę z rumem. Alkohol i spotkanie z Jorge skutecznie z niej wypłukało gorycz porażki. Wreszcie poczuła, że ma tu silnego, politycznego sojusznika.
- Mam jeszcze tatuażystę-ponuraka, goblinkę czyli... małą kupę mięsa, leonida, który mówi tylko prawdę i żaglomistrza, który stroi się w sukienki. Polubisz ich.
Czy chciał ich poznać, czy jednak nie - dowiedziała się już za drzwiami. Faktycznie opuścili karczmę i ruszyli - już chyba siebie pewniejsi, do Nowego Siril.
