Graczy online: 59 | Gości: 27
21-07-2018
07-06-2018
23-05-2018
25-12-2017
04-06-2017
26-07-2018
02-07-2018
01-07-2018
30-06-2018
| Wszystkich sesji: | 22215 |
| Postów w sesjach: | 829137 |
| Prywatnych sesji: | 19855 |
| Sesji Bitewnych: | 412 |
| Sesji Ogólnych: | 11077 |
| Sesji Towarzystkich: | 6465 |
| Sesji Przygodowych: | 3510 |
| Wszystkich wyświetleń sesji: | 5019405 |
| Wszystkich wysłanych PW: | 2585855 |
Tymczasem w karczmie...
Euzebiusz napisał [21-08-2018 02:11:11]
Twoje wyniki rzutu Mona Rey to: 4, 6, 5
Avdean napisał [21-08-2018 02:18:27]
Tak. Avdean Pieprzony Nostradamus Thynne - tak powinien się nazywać... ale rodzice nie potrafili przepowiadać przyszłości.
Prawda była taka, że łowca gówno wiedział, ale lubił się wypowiadać, zaś jego pewność siebie powodowała, że, no cóż... mogło się odnosić mylne wrażenie.
Zerknął na Immera. Nie odezwał się. Mruk jak zawsze. Nie ubodło to Thynna. Choć nie znał go mocno - wiedział jaki ten jest. Niezmienny. Nawet rozmawiając z nim otwarcie było dosyć... dziwnie? Odprowadził go spojrzeniem - najpierw do maskotki, zwanej Troletto, potem do wyjścia. Może złoży go w ofierze Herdesowi? Aż się uśmiechnął do swoich myśli.
Spojrzał na kości. Wtedy uśmiech stał się jeszcze szerszy.
-Ha! Mam Cię, Skarbie!
zawołał z satysfakcją, jakoby już wygrał. I wtedy Mona siadła z niedowierzania, gdy i jej rzut się dokonał. Dosłownie dokonał.
-No to są chyba jakieś jaja!
zaraz uśmieszek mu zszedł. Momentalnie wzniósł wzrok na twarz Mony, która wyprzedziła go o oczko. Teraz to i on nie dowierzał.
Mona Rey napisała [21-08-2018 02:28:15]
- Nie tak szybko z tym skarbem... - teraz to Mona uśmiechała się tryumfująco.
Milczała rozlewając Kła do kieliszków. Kiedy i to się dokonało, przesunęła po blacie jeden z nich w stronę Avdeana, żeby mógł nieco ukoić skołatane nerwy. Uniosła własny, jak w geście toastu, po czym wypiła na raz. Zacisnęła powieki, choć po twarzy nie było widać, by skrzywiła się tak bardzo, jak bardzo alkohol palił szlachetne arystokratyczne gardło rudej. Dość, że koniuszkiem języka zwilżyła jeszcze usta, smak alkoholu zbierając. Planowała, choć nie miała wiele czasu. Nie chciała zażądać czegoś niemoralnego, jak ostatnio Sheva. Mogłaby się skusić, a tego nie pragnęła w tej chwili. Finalnie, podejmując decyzję, założyła nogę na nogę.
- Thynne, żądam, byś mnie w wyszukany sposób tu i teraz przeprosił klęknąwszy przede mną za następujące rzeczy: nazwanie mnie złodziejką, choć niczego nie ukradłam, -
tu zdradziecko błysnęło brązowe oczko rudej
- bezwstydne opuszczenie mnie bez słowa wyjaśnienia, a także grubiańskie macanie moich pośladków na ulicy dzisiejszego wieczora. Zastrzegam sobie prawo do nie przyjęcia przeprosin, jeśli uznam, że się nie postarałeś. Wtedy zadanie będzie niezaliczone i będziesz musiał powtarzać je za każdym razem, kiedy spotkasz mnie w karczmie. - Założyła ręce na piersiach będąc całkowicie poważną.
- Bez kłamstw, Thynne. Stać Cię? Czy to za drogi interes? - Przekrzywiła głowę uśmiechając się zadziornie.
Avdean napisał [21-08-2018 02:37:28]
Przeliczył się. Zawsze tak się działo. Było dobrze do czasu. Niby taki szczęściarz w hazardzie, ale jak przyszło co do czego, to karma dopadała go w najmniej oczekiwanym momencie za jego zachowanie. Niedobrze. To go kiedyś zabije.
Ale może szybszy będzie alkohol. Wypił zawartość kieliszka, który ruda mu podsunęła. Sam zacisnął jedną z powiek, wypuszczając powietrze przez sklejone wargi. Dało po nozdrzach. Zaraz na nią spojrzał, a słysząc co też sobie wymyśliła.
-Poważnie?
odezwał się w końcu.
-Czy to wszystko naprawdę musi opierać się na klękaniu? zamarudził. W głowie pojawiła mu się myśl, a nawet dwie, odnośnie tego klękania. Aż się zamknął i zrobił dziwnie zadowoloną minę. Nie powiedział nic odnośnie tego jednak.
-Hej!
wskazał ją palcem jednak.
-Zastanów się dobrze, czy chcesz, żebym przepraszał Cię za to niewinne macanko. Może się więcej nie powtórzyć. sądził, że chciała? To nie było istotne. Sądził na pewno, że był w stanie sprawić, by ona sądziła, że tak jest.
Już nawet darował sobie komentarz odnośnie tej złodziejki. WIEDZIAŁ, ŻE GO OKRADŁA. Myślał tylko jeszcze jak by się tu na niej za to zemścić. Dłonie mogłyby jej się przydać do przyjemniejszych rzeczy, po co więc je ucinać, nie?
-Więc jak?
ano tak. Właśnie negocjował.
-Bo w zasadzie to chyba przy przeprosinach powinienem żałować, no nie? nawet zaczął dawać jej swoje argumenty.
-Tylko, że z tym tyłeczkiem, to chyba nie ma co żałować, prawda? tutaj spojrzał na blat tak, jakby widział przez niego jej dolne partie ciała.
-Bo jest... wydął nieznacznie usta. Poruszył brwiami. Wciągnął wzrok na jej twarz.
-...prowokujący. to chyba miał być komplement. Albo uśpienie jej czujności? Kto tam wie tego Avdeana.
Mona Rey napisała [21-08-2018 02:45:37]
Mona była w tej chwili całkowicie poważna i ani myślała dawać nabierać się na Thynnowe gierki. Nie zaliczała się do grupy kobiet, które popuszczały na jego widok albo zaciskały uda, by nie było widać jak bardzo na nie działa, kiedy mają krótkie kiecki. Panna Rey zawsze chodziła w długich sukniach, więc Dean musiał się nieźle postarać, aby wywrzeć na niej wrażenie większe niż na prostych pannicach. Ruda była inna.
Teraz spięła się nieco i zmrużyła oczy. Nachyliła się w stronę Deana, chociaż pozycyjnie to on nadal górował nad nią. Przyjrzała mu się uważnie. Raz już blefował i nie zostawił jej na pastwę losu, chociaż się upiła. Przekrzywiła lekko głowę. Dean, och, Dean...
- Wiesz... -
Oparła przedramiona na kolanach. Dłonią przeczesała kędziorki.
- Po prostu uwielbiam, kiedy błagasz mnie o wybaczenie. - Dokończyła z satysfakcją, wzrokiem wskazując podłogę.
- Na kolana, Thynne. To znaczyło, że nie zmieniła zdania.
Zaraz też wróciła do poprzedniej pozycji.
Avdean napisał [21-08-2018 03:04:33]
Długie suknie. Cóż za utrapienie. Niemalże jak gorsety... jakby kobiety nie mogły chodzić po prostu nago. Nie rozumiał całego tego szału na odzienia.
Uniósł brwi. Przypatrywał się jej. Oczekiwał jej odpowiedzi. Tak, jak ona wcześniej przyglądała się jemu, tak jego wzrok teraz nie odstępował. Wlepiał się i choć nie jak w obrazek - intensywnie. Niczym drapieżnik, który obserwuje każdy ruch swojej ofiary. Każde pochylenie, kończynę przy kolanach, która znikała pod blatem stolika. Poruszenie ryżych sprężynek. Wzrok nie tkwił więc tylko w jej oczach, a wodził po niej całej, choć nie w pośpiechu. I poległ. Jak bohater - to się dopiero okaże.
-Hum.
fuknął z rozbawieniem, kiwając głową, jakby znał już swój los - był przesądzony. A to ponoć po poznaniu jego działo się samo zło.
-Łał.
wydał z siebie na wydechu, jakby był pod wrażeniem. Albo się zgrywał.
-Zaczyna mi się podobać ta władczość. rzucił nawet. Polał kielona, wypił jeszcze jeden. Zawsze to samo. Zawsze musiał się płaszczyć. Cóż za niesprawiedliwa gra.
W końcu zsunął się z krzesła. Niespiesznie, wręcz leniwie ukląkł, ale na jednym kolanie. Zupełnie jakby się jej oświadczał. Jeszcze jakiś kretyn spojrzy przez okno i tak pomyśli.
-No więc...
zaczął. Mlasnął. Zaśmiał się krótko, kręcąc głową na boki, chwilowo błądząc wzrokiem po podłodze.
-Wręcz nie ma słów, by opisać cały mój żal...
zassał na chwilę wargi, oblizał je. Starał się nie zaśmiać. Nie spojrzał na nią. Tym razem nie było wstydu. Było rozbawienie, które starał się ukryć.
-...całą skruchę z powodu tego, jak Twa reputacja ucierpiała od samego momentu, kiedy Twoje dłonie dotknęły mojego boskiego tyłka. Ale to nic. Wszakże chwilowo pozbyłaś mnie ciężaru pękatej sakiewki, a to przecież jakże szlachetny czyn z Twej strony. Niemalże niczym zdjęcie brzemienia cierpienia z barków.
pokiwał głową z takim przekonaniem, że sam byłby w stanie uwierzyć w te bzdury.
-Trudno byłoby Cię więc nazwać złodziejką. Nie mam pojęcia skąd przyszło Ci to do głowy, jeżeli jednak tak się stało - to przecież jasne, że i ja musiałem tak pomyśleć, wszakże kobiety są nieomylne, a Ty...
tutaj spojrzał na jej twarz. Wypuścił powietrze tak, że wargi się zatrzęsły.
-...Ty jesteś ponad tym wszystkim przecież. Żałuję również, że opuściłem Cię dokładnie o świcie. Mój błąd - mogłem pozwolić na to, byś obudziła się w cieple i bezpieczeństwie mych męskich ramion. To było okrutne, muszę przyznać. to faktycznie były przeprosiny? Cóż... nie mógł sobie odmówić przy tym podbicia swojego ego przecież i obrócenia tego przeciw niej samej, prawda? Czy naprawdę chciała słuchać za każdym razem podobnych rzeczy? Przy wszystkich? O tym, jak bardzo była rozochocona jego osobą?
-Co do tego grubiańskiego macanka, to wcale nie tak, choć mogłem rozegrać to nieco inaczej, nic jednak nie poradzę na to. W zasadzie winę za to mógłbym przypisać Tobie, skoro hipnotyzujesz ruchem swych bioder, miast zdradziecką magią.
powiedział mistrz magii.
-Następnym razem zacznę od całusa na przywitanie. ale, że w dupę?
Mona Rey napisała [21-08-2018 03:17:35]
Im dłużej słuchała, tym bardziej uszy jej więdły, a cycki opadały.
Mogła się spodziewać, że Thynne będzie próbował obrócić wszystko na swoją kartę, bo przecież był egocentrycznym dupkiem. Nie mniej... Wywołał w jej myślach uśmiech. Na ustach nie pojawił się taki, jak zwykle, bo strasznie się przed tym hamowała, ale musiała przyznać choćby zadrżeniem kącika ust w ułamku sekundy, że ma prawdopodobnie podobne poczucie humoru, co Thynne. Zaskoczyło ją to, ale i nie rozstroiło tak precyzyjnie budowanej zasłony dymnej. Ułuda nie opadała wraz z kolejnymi słowami szlachcica, ale mięśnie kobiecego brzucha chciały pracować. Płytsze oddechy miały ją uratować przed śmiechem, ale na chwilę - podczas jego przejmującej przemowy - rozkaszlała się ukrywając za pięścią półuśmiech. Gdyby mogła, uderzyłaby się w twarz i kazałaby się sobie otrząsnąć. Do kurwy nędzy.
Kiedy Thynne skończył, spojrzała na niego z ukosa.
- Jeśli myślisz, że po takich przeprosinach wskoczę Ci do... -
pokręciła głową.
- ...To jesteś marzycielem. - Przerwała.
- W porządku, niech będzie. - Wzniosła oczy pod powałę.
- Przyjmuję te przeprosiny. Mona machnęła ręką, po chwili jednak żałując swojej decyzji. A co jeśli... Kości okażą się zdradzieckie?
// rzucam 3 kostkami
Euzebiusz napisał [21-08-2018 03:17:35]
Twoje wyniki rzutu Mona Rey to: 3, 1, 6
Avdean napisał [21-08-2018 03:23:02]
Zakończył swoją przemową dłonią odciągającą się od własnego torsu z miną godną poważnego szlachcica, z ust którego wcale nie padły żadne niestosowne słowa... a przecież było ich mnóstwo! Cóż... gęba nie sługa - nie zawsze słucha.
Nie uszło jego uwadze to, jak Mona się zachowuje. Choć przez połowę czasu na nią nie patrzył, tak kiedy w końcu spojrzał, widział delikatność jej uśmiechu. Skąd mógł wiedzieć, ze kryje w sobie takie pokłady chęci wybuchnięcia śmiechem? Jeszcze zacząłby ją uciszać. Tak się wczuł! Rozkaszlała się jednak. Przyjrzał jej się.
-Mówi się "NA", a nie "DO".
poprawił ją, na temat tego wskakiwania. Powstał z podłogi, otrzepał portki. Siadł. Spojrzał na kości, polewając do kielonka i jej i sobie tym razem.
-Powinnaś. Lepszych w życiu byś nie dostała.
odpowiedział, gdy mówiła, że przyjmuje jego przeprosiny.
-To chyba najbardziej szczere wyznania na jakie stać mnie wobec kobiety. ile w tym jednak było prawdy - też nie wiadomo. Najpierw wypił, potem rzucił kośćmi.
||rzucam 3 kostkami
Euzebiusz napisał [21-08-2018 03:23:02]
Twoje wyniki rzutu Avdean to: 1, 3, 1
Mona Rey napisała [21-08-2018 03:35:04]
- Dean... Co ja mam z Tobą zrobić? Pytanie zawisło jak w próżni. W szynku było cicho, nikogo interesownego prócz dwojga grających ze sobą w kości ludzi. W tym ruda wahająca się, jakie winna mu dać zadanie, by ze względu na porę i na alkohol nie podjudzić i siebie. Przypomniała sobie dokładnie, jak Sheva kazała jej tańczyć i jak w amoku posłuchała jej słów. Czuła, że miała władzę w ręku, a mimo tego była jakaś taka... Mała. Jak gdyby ktoś jej dał do ręki jedynie namiastkę, a nie mogła posiąść całości.
Mona przekrzywiła głowę. Palce dłoni rudej bawiły się opustoszałym kieliszkiem. Brązowe ślepia błądziły po - pewnie przerażonej - facjacie Deana, któremu ciężko było pogodzić się z kościaną farsą i tym, że ruda łoi mu nieźle tyłek. Może czekała na jakąś sugestię w tej ciszy, może wręcz przeciwnie - knuła.
Avdean napisał [21-08-2018 03:39:50]
-No dajcie spokój! nie był tak głupi, skoro potrafił tak prędko liczyć. Od razu zareagował, kiedy tylko zobaczył swój wynik na kościach. Nawet nieco podniósł głos. I pomyśleć, że mogła zrobić z nim co chciała. Aż z komicznie wygiętymi brwiami spojrzał na jej twarz.
-Litości, na boginię.
choć chyba nie chodziło o to, by to ona okazała mu litość, tylko te chędożone kości.
Brwi podskoczyły mu w momencie, w którym padło pytanie z ust Mony.
-W sensie... że za wygraną dajesz mi pytanie?
upewniał się.
-O, nie, nie. wypowiedział z uśmieszkiem. Rozparł się na oparciu krzesła.
-To podchwytliwe pytanie. Wiesz doskonale co odpowiem, a to sprawi, że będziesz miała kolejny argument do tego, żebym padał przed Toba na kolana. Nie dam się. świetnie, bądź twardy Dean!
Mona Rey napisała [21-08-2018 03:48:57]
- Nie? - Brew podskoczyła jej do góry.
- W takim razie nie dam Ci szansy na rewanż, za to dam Ci ostatnie zadanie. Z wolną wolą jego wykonania. Ruda sięgnęła po Kła, po czym, po namyśle wzięła z niego tęgi łyk. Jeden, drugi. Co też mogło strzelić do tego kędzierzawego łba, gdy błądziła wzrokiem wszędzie, byle tylko tym razem nie spotkać spojrzenia Avdeana.
- Więc... -
zaczęła powoli.
- Spędzisz ze mną parę dni. No wiesz... Posprzątasz mi w domu, ponosisz sprawunki... Takie tam. - Niewiele brakowało, by parsknęła śmiechem.
- Parę dni. Od teraz. Mona wstała, powoli, przeciągając się przy tym. Wzięła do ręki Kła, wzięła również kieliszki, po czym uśmiechnęła się do szlachcica. Dygnęła, jak na dobrze wychowaną dziewkę przystało, nieco kpiąco. Zadanie nie wymagało wiele i nosiło ze sobą więcej niedopowiedzeń, niżby Dean śmiał przypuszczać.
- Decyduj.
Tak go pożegnała. Zabierając Kła i kieliszki, zamawiając pokój na górze bez większej nadziei. Cokolwiek by przecież nie zrobił i tak, i tak... Czegoś tam się dowiedziała.
Avdean napisał [21-08-2018 03:56:51]
-Oszukujesz. zarzucił jej, kiedy okazało się, że zadane pytanie wcale nie było pytaniem, więc postanowiła dać mu wyzwanie. Nie patrzyła na niego, on z kolei obserwował jej buźkę, starając się złapać kontakt wzrokowy. Szczególnie, kiedy usłyszał treść zadania. Nie krył zdziwienia. Ma spędzić z nią kilka dni. Potem dodała o sprzątaniu, noszeniu sprawunków. Prychnął ironicznie, kiwając głową.
-To oszustwo!
powtórzył znów.
-To parę dni. Zniknę. Rodzina będzie mnie szukać i w ogóle. starał się wywinąć? Dojrzał jak ta chyba stara się uśpić jego czujność. Zabierała mu Kła! Myślała, że go zagada i nie zauważy? Niedoczekanie! Chociaż z drugiej strony... mówiła, ze od teraz. Wstał.
-Dzień.
powiedział stanowczo. Nie mógł sobie pozwolić na to, by zniknąć na kilka. Nevan by go chyba zabił... choć lubił się rządzić.
Ruszył za Moną w stronę schodów, a tam do pokoi.
-To teraz chyba będę musiał... ukołysać Cię do snu, czy coś.
zaśmiał się za jej plecami.
-Jak ja wskoczę do łóżka Tobie, to nie będzie się liczyć jako to, czego nie chciałaś robić po moich przeprosinach, nie? i pewnie zniknęli na piętrze.
Halszka napisała [21-08-2018 16:07:07]
Złotowłosa panienka przekroczyła progi karczmy,obleczona w zieleń sukni, ściśle przylegającej do obfitych kształtów, dodających dziewczynie władczości. Śmiało zagarniała sobą pustkę, kraśniejąc na bladej twarzy i posyłając obsłudze wąski uśmiech pełen serdeczności. Włosy grubym jak pięść warkoczem,podobnemu wiązce pszenicy, opadały na wydatną pierś młodej szlachcianki, a wpadające przez okna solimusowe promienie załamywały się na przeplatanych zgrubieniach. Poprosiła,żeby rozwodnić jej białe wino i podać do stolika, za którym usiadła i cała migocząc,wpatrzyła się w widok za oknem.
