Jaszczurka pozbawiona tylnej pary nóg do złudzenia przypomina węża. Długość ciała samic osiąga do półtora metra, samców najwyżej do pół metra. Ubarwienie nie jest jednolite - z górnej strony może być koloru szarego, żółtego lub brązowego z delikatnymi, drobnymi, czarnymi punktami przypominającymi z daleka w połączeniu z całością barwy podstawowej ciała Wężowca fakturę piasku. Na brzuchu jest białawe ze złocistymi punktami. Charakterystycznymi cechami budowy ciała Wężowców są dwa wyrostki kostne umiejscowione nad oczami, nie przekraczające piętnastu centymetrów długości. Służą do atakowania i okaleczania ofiary, jednakże nie wykazują właściwości odpowiednich zębom jadowym. Wężowiec Piaskowy posiada, oprócz nibyrogów i dwóch kłów jadowych, kolec będący zwieńczeniem ogona. Jest on równie jadowity, co kły jaszczurki, jednakże produkuje zupełnie inną substancję. Zwierzę pokryte delikatną łuską, zrzucające podczas fazy wzrostu wylinkę co 2-3 miesiące, posiadające długi, rozgałęziony język za pomocą którego wyczuwa zapachy i dotyk. Postrzega świat na zasadzie odbioru temperatur i zapachów, które go otaczają, najprawdopodobniej nie widząc, jak ludzie.
Wężowiec Piaskowy rozmnaża się wczesną wiosną. Cały przebieg godów zwierzęcia jest dość skomplikowany, bowiem samce, jako mniejsze i zwinniejsze osobniki większość życia spędzają na plażach i terenach piaszczystych, gdzie dzięki swemu ubarwieniu, wtapiając się w fakturę podłoża, są w stanie polować na przykład na ptaki czy nieostrożne gryzonie. By dotrzeć do samic gotowych do rozpłodu, samce wspinają się na wydmy oraz dalej, w rzadkie lasy występujące nad plażami. Samice również polują na ptaki, jednakże nie te, które usiądą na ziemi. Dzięki swoim rozmiarom i jednej parze kończyn, wypracowały w sobie umiejętność wspinania się na drzewa, skąd do gniazd, czy przysiadających na gałęziach zwierząt jest znacznie bliżej. Ten z samców, któremu uda wspiąć się na drzewo za potencjalną matką jego potomstwa, zostaje dopuszczony przez samicę.
Wężowiec jest zwierzęciem jajorodnym. I jedynie czas, w którym samica składa jaja, skłania ją do zejścia z drzew i wykopania w ciepłym, plażowym piasku gniazda, w którym zaraz po złożeniu, zakopuje je i okrywa własnym ciałem. Wtedy też samiec będący ojcem potomstwa dba o to, by nie zdechła z głodu polując za trzech i znosząc łupy do gniazda.
Samica jednorazowo składa od 10-20 jaj, w zależności od swojego wieku, a Wężowiec dożyć może i 50 lat.
Jadowitość tego gatunku jest podwójna, więc i podwójnie niebezpieczna. Jad produkowany w gruczole jadowym umiejscowionym za głową zwierzęcia powoduje w organizmie ofiary wiotczenie mięśni, co w przeciągu pół godziny powoduje śmierć przez uduszenie. Jad produkowany przez drugi gruczoł jadowy umiejscowiony w końcu ogona stworzenia, połączony z kolcem jadowym, u ofiary Wężowca powoduje stan otumanienia, niezrozumiałej błogości, zawroty głowy oraz majaki. Polowanie zazwyczaj rozpoczyna ukłucie kolcem na krańcu ogona, po czym drapieżnik odczekuje, aż toksyna zacznie działać. Ofiara, której plączą się nogi i wiruje jej przed oczami, nie jest w stanie uciec daleko i szybko. Wtedy też następuje drugi atak: zatopienie w ofierze kłów jadowych, co już nieodwracalnie prowadzi do zgonu. Jedno ukąszenie Wężowca, powoduje śmierć dorosłego człowieka w przeciągu doby, podczas której odrętwienie mięśni postępuje stopniowo: kończyny dolne, górne, tułów, mięśnie odpowiedzialne za oddech. Jad zawarty w kolcu na ogonie nie doprowadza do śmierci, jednakże jedna jego dawka może spowodować majaki i zaburzenie pracy organizmu aż do dwóch dni.
Wężowca Piaskowego, jak sama jego nazwa wskazuje, najprościej spotkać na nasłonecznionych plażach, gdzie uwielbia się wygrzewać. Jednakże o wiele trudniej dostrzec zwierzę w piasku, co może doprowadzić do bardzo przykrych konsekwencji, niż w rzadkich lasach na wydmach, gdzie samice z racji jasnego ubarwienia widoczne są lepiej.
Poziom: 23