Niezwykle niebezpieczny drapieżnik. Wyglądem i zachowaniem przypomina wilka, lecz jest od niego wielokrotnie bardziej niebezpieczny. Wielkość w kłębie Warga sięga 1,5 metra wysokości. Łapy zakończone są ponad 10 centymetrowymi szponami, które z łatwością rwą ciało oraz znacznie ułatwiają przemieszczanie się w trudnym terenie, czy wspinanie na pochyłe drzewa, gdy bestia planuje zasadzkę. Umięśnione ciało świadczy o niezwykłej wytrzymałości i sile stworzenia. Paszcza wizualnie przypomina pysk wilka. Jest on jednak o wiele bardziej od niego złożony. Przystosowany do odrywania ogromnych kawałów mięsa oraz miażdżenia kości pysk, stanowi główne zagrożenie w starciu z Wargiem. Zęby o długości około 10 centymetrów, ostre i zakrzywione lekko do wewnątrz pyska (taka budowa niemal uniemożliwia wyrwanie się ofiary z uścisku), nie czynią z niego potulnego baranka. Pysk potwora zakończony jest nosem. Ten niezwykle unerwiony organ potrafi rozpoznać zapachy z kilkudziesięciu metrów. Jest niezwykle pomocny podczas tropienia zwierzyny. Symetrycznie usytuowane po obu stronach głowy oczy zapewniają szerokie pole widzenia. Oczy Warga umożliwiają mu widzenie zarówno za dnia, jak i w nocy, co czyni z niego łowcę niemal doskonałego. Na szczycie głowy umiejscowione są duże i ostro zakończone uszy. Ich szczyty obrośnięte są sierścią układającą się na kształt „pędzelków” – podobnie, jak u rysia. Słuch Warga jest jedną z jego domen. Są w stanie wykryć najdrobniejszy szelest, czy pękanie gałązki w otoczeniu o promieniu do 15 metrów. Ciało, pokryte gęstym futrem, zapewnia dobrą izolację cieplną. Nie jest ono jednak jednakowej długości na całym jego ciele. W okolicy karku oraz grdyki futro nabiera na długości oraz gęstości. Układ taki znacznie ułatwia obronę przed potencjalnymi napastnikami. Jedynie samce posiadają takową „grzywę” w pełni rozwiniętą. U samicy jest ona niemal nierozpoznawalna. Kolor furta zmienia się w zależności od występowania (od niemal całkowicie czarnego do jasno szarego). Gęsty i długi ogon ułatwia manewrowanie i zachowanie równowagi podczas biegu.
Wargi są zwierzętami stadnymi, tworzącymi grupy składające się z od dwóch do kilkunastu osobników. Zwierzęta te zamieszkują lasy okalające Fallathan, lecz ich różne odmiany spotkać można zarówno na mokradłach, jak i pokrytych śniegiem i lodem ostępach. Sforze zawsze przewodzi najsilniejszy z osobników. Ma on pierwszy dostęp do posiłku, jak i w czasie trwania godów do krycia samic (przekazanie najsilniejszych genów przyszłemu pokoleniu). Zwierzęta polują stadnie, gdyż to zapewnia niemal stuprocentową szansę powodzenia. Pojedyncze, czy polujące w parach Wargi zawsze wybierają ofiarę mniejszą od siebie lub o podobnych rozmiarów, zaś stado zawsze wybiera zdobycz znacznie przewyższającą je rozmiarami. Taktyka ataku jest zawsze taka sama. Polega na osaczeniu danego osobnika (jeśli zachodzi potrzeba oddzieleniu go od stada), po czym następują serie szybkich i precyzyjnych ataków. Wiele Wargów atakuje w bardzo krótkim odstępie czasu, zadając ofierze rany, mające na celu osłabienie jej lub utratę przez nią przytomności na skutek upływu krwi. Ostateczny cios zawsze zadaje przywódca stada i on pierwszy syci głód. Po nim kolejno wedle hierarchii pożywiają się pozostali członkowie stada. Sześć miesięcy po okresie godów samica rodzi dwa do czterech młodych. Jeśli samiec dominujący stwierdzi, iż młode pochodzą z genów innych niż jego własne, szczeniaki czeka pewna śmierć. Samica sama się nimi opiekuje i naucza technik polowań, czy walki. Stado kieruje się swoimi, bardzo brutalnymi, prawami. Osobniki stare lub chore, nie nadające się do polowań i osłabiające przez to stado są bezlitośnie zabijane, lub jeśli w jakiś sposób przysłużyły się w trakcie swego życiu stadu, wypędzane z terenów łowieckich bez prawa powrotu.
Poziom: 55