Trork to masywnie zbudowana bestia, wielkością dorównująca wilkowi. Porusza się na sześciu krótkich, krępych kończynach, zakończonych czteropalczastymi pazurami. Tułów - podobnie jak odnóża, jest masywny, pofałdowany, zakończony wyrastającym, sztywnym ogonem w kształcie rogu. Co wyróżnia Trorka to olbrzymi łeb z równie rozrośniętą paszczą. Gigantycznie wyglądające szczęki, uzbrojone w ostre rzędy zębów, mogą budzić respekt. Jednak niewinnie wyglądające ślepia, osadzone po bokach milusińskiego nochala, zdają się temu zaprzeczać. Bestia sprawia wrażenie łagodnego psiaka, chcącego dostać kawał kości. To tylko pozory, gdyż pod przykrywką niewinności czai się niebezpieczny drapieżnik, gotów rozszarpać każdego, kto się zbytnio rozzuchwali. Cielsko pokrywa gruba, falista warstwa skóry, trudna do przebicia, stanowiąca dość skuteczną ochronę przed drapieżnikami i urazami zewnętrznymi. Trorki mienią się szaro-rudawym odcieniem, nakrapianym na grzbiecie brązowymi plamami.
Trorki szybko rozprzestrzeniły się po całym kontynencie, dzięki łatwości przystosowania się do nowych warunków i wszystkożerności. Zamieszkują otwarte i rozległe tereny kontynentu (pustynie, równiny, stepy itp). Prowadzą stadny tryb życia, rozrastając się do kilkunastoosobowych hord. Za dnia poszukują padliny, często zadowalając się posiłkiem wegetariańskim (korzonki roślin, owoce). Jeśli polują to stadnie, ukrywając się przed atakiem pod ziemią. Wykorzystując zaskoczenie starają się dopaść ofiarę. Jeśli ta zdoła czmychnąć, pościg nie ma sensu. Nie omieszkają rycia pośród miejskich odpadów i wysypisk, zapuszczając się w obręby zamieszkiwane przez istoty inteligentne. Horda Trorków potrafi doszczętnie zrujnować pola uprawne nie gardząc atakiem na zwierzęta domowe. Określenie trorkowy pasożyt na stałe zakorzeniło się w słownictwie istot, które miały do czynienia z tymi bestiami.
Młode przychodzą na świat wczesną wiosną (w ilości od trzech do pięciu) i po dwóch latach stają się dojrzałymi osobnikami. Do tego czasu przebywają w towarzystwie samic i samców, podpatrując i ucząc się sztuki przetrwania. Hordą dowodzą osobniki płci żeńskiej. Trorki płci męskiej odpowiedzialne są za nadzór nad młodymi. Mają bardzo czuły węch i dobry wzrok (za dnia). Są niemal głuche. Kolejna zdolnością Trorków jest kopanie. Dzięki sześciu kończynom i solidnym pazurom, potrafią dość szybko ukryć się pod ziemią w momencie zagrożenia. Pozostawiają po sobie usypany kopiec urobku, wielkości karczmiennego stołu. Po przejściu hordy Trorków, teren nie wygląda już tak jak kiedyś. Porzucone nory i jamy, wykorzystywane są przez inne zwierzęta. Nie gustują w stałych siedliskach, prowadząc wędrowny tryb życia. Polowanie na Trorki dla wytrawnego łowcy to przysłowiowa bułka z masłem. Są powolne i ociężałe. Mięso z tych bestii jest bardzo popularne i cenione w świecie kulinarnym Fallathanu. Znawcy twierdzą, iż ubicie Trorka pod ziemią i zostawienie go na kilka dni, znacznie podwyższa smak przyrządzonych z niego potraw. Tłuszcz wykorzystywany jest, jako paliwo do lamp oliwnych, stosowany w garbarstwie i garncarstwie do zmiękczania gliny. Orkowie udomowili Trorka, często zastępując nim tradycyjnego psa.
Gruba skóra - Skóra Trorka jest gruba, dość odporna na przebicie (porównywalna do kolczugi).
Zakopywanie - Trork potrafi dobrze kopać, często ukrywając się pod ziemią w momencie zagrożenia.
Poziom: 40