Skryci Przędzarze to rodzina wielkich pająków, słynących ze swoich sieci oraz interesującego ubarwienia. Budową nie odbiegają od innych pajęczaków. Ich ciało podzielić można na dwie główne części, część przednią, czyli głowotułów oraz tylną czyli odwłok. Posiadają 6 par odnóży. Dwie pierwsze pary przekształcone są w kończyny służące do orientacji w terenie i odżywiania się. Pozostałe 4 pary służą do poruszania się.
Korpus samic liczyć może nawet 70 cm, jednak dzięki grubym odnóżom wydają się być jeszcze większe, ich rozpiętość może sięgać nawet do 1,5 metra. Samce zaś są o połowę mniejsze, jednak tak samo umaszczone.
Pająki te głowotułów mają w kolorze od bladego różu po ciemny fiolet. Całość korpusu porastają delikatne włoski, które na odwłoku tworzą oryginalny wzór - jaśniejsze owłosienie okala jakby płomieniami purpurowe włoski na samym szczycie, gdzie tworzą irokeza. Młode Nephilidae Secreta nie mają ubarwienia osobników dorosłych. Pojawia się ono stopniowo, wraz ze wzrostem pająka. Małe pajączki są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory zaczynają pojawiać się po 5 wylince, na początku słabo widoczne, po kolejnych dwóch-trzech linieniach Przędzarz jest miniaturką dorosłego osobnika.
Pająki z gatunku Nephilidae Secreta występują tylko w ciepłych i ciemnych miejscach. Najlepiej odnalazły się jednak na terenie gęstych lasów. Nie spotka się ich bowiem w zimnych grotach, górskich ostępach czy pustynnych wydmach. Gęste lasy stały się ich schronieniem i miejscem lęgu.
Samice żyją około 20 lat, samce do roku po ostatniej wylince, czyli około 2 lat. Są to jedne z największych pająków tkających sieci na ziemiach Fallathu. Żyją stadnie, ale w niedużych skupiskach, które liczyć mogą do 70 osobników. ”Władzę” w stadzie sprawuje najsilniejsza jednostka, która podporządkowuje sobie resztę. Jest to właśnie Matka Lęgu, która jest otaczana opieką, karmiona. Jej właśnie przysługuje prawo do wylęgu i wyboru partnerów. Usługują jej Służące, których zadaniem jest zdobycie pożywienia, tkanie sieci oraz opieka nad młodymi Matki. Ostatnia grupa to Strażnicy, ich zadaniem jest obrona roju. Stworzenia te bronią swojego terytorium, zawsze atakują w grupie, jednak gdy zginie za dużo osobników, reszta ucieka.
Z uwagi na swoje ubarwienie raczej nie gustują w maskowaniu się i ukrywaniu, a swoją ofiarę szybko atakują poprzez wystrzelenie sieci, które należą do najmocniejszych i najbardziej elastycznych. Spętana w nie ofiara, choć większa i silniejsza ma niewielkie szanse na wyzwolenie się. Nie są jadowite, ale potrafią wstrzyknąć własne kwasy trawienne, które nie zneutralizowane powodują zmiękczanie się tkanek. Są to jednak pająki mało agresywne, atakują jedynie w chwili zagrożenia. Żywią się zazwyczaj świeżo upolowaną zwierzyną, która zaplątała się w pajęczyny lub w przypadku jej braku słabszymi osobnikami ze swojego gatunku. Gdy zbyt często dochodzi do aktów kanibalizmu to stado zmienia teren łowiecki.
Z racji tego, że są najsłynniejszymi przędzarzami mogą się poszczycić sieciami, których średnica przekracza ponad 10 m. Są one wodoodporne, a ich wytrzymałość równa jest stali o tym samym przekroju, chociaż pajęcze sieci są o wiele lżejsze. Lasy, w których upodobały sobie mieszkać częstokroć wyglądają jakby były stworzone z pajęczyny, która oblepia prawie każde drzewo czy krzew, jedynie do naoliwionych przedmiotów wydaje się nie lepić.
Sieci ich, odpowiednio spreparowane uchodzić mogą za przędzę najwyższej jakości.
Poziom: 25