Estegon jest dużym potworem, którego średnica skorupy dochodzi do 3 metrów. Z racji jego stylu żywienia się osiąga wagę od kilku, w młodości, do kilkunastu ton, w wieku dorosłym. Jeśli mowa o długości jego ciała, to od czubka głowy do końca ogona, jeśli są wysunięte spod pancerza, dochodzi do 4.5 metra długości. Każda z jego czterech nóg jest umięśniona i długa na 1.5 metra. Skorupa na jego ciele, jak i masywna budowa świadczy o jego defensywnych zdolnościach.
Skorupa budową przypomina nałożone na siebie skały, oraz posiada kolor tychże skał – jest to widok zewnętrzny – na podbrzuszu skorupa staje się płaska, zmienia kolor ze skalnego na czarny i jest ozdobiona w pajęczynkę koloru białego. Gruba skóra jest koloru kamiennego. Cała długość jego kręgosłupa od ogona aż po głowę – nie licząc miejsca okrytego przez skorupę – jest chroniona kostnymi zgrubieniami, wyglądającymi jak zakrzywione zęby, zaostrzone na końcach. Bestia ta na końcu ogona posiada ostre kostne zgrubienie. Każda z czterech kończyn posiada trzy ostre pazury. Głowa tego osobnika nie różni się w znacznym stopniu od reszty przedstawicieli tego gatunku. W pysku, jak u żółwi, ma jeden bardzo ostry ząb, który służy głównie do kruszenia skał, jednak może zadawać ogromne obrażenia budynkom, jak i istotom. Często jego skóra porośnięta jest wszelakiej maści roślinnością, co w jeszcze mniejszym stopniu daje możliwość odróżnienia go od otoczenia.
Zamieszkuje podziemia i jaskinie, gdyż w tych warunkach są w stanie w prosty sposób znaleźć pożywienie. Badaczom trudno określić liczebność tego gatunku gdyż, gdy schowają się do swojej skorupy przypominają swym wyglądem stertę kamieni. Na razie jedyne znane miejsce ich bytności to podziemne trakty wyspy Mew, chociaż niewykluczone, że zamieszkują cały świat. Są samotnikami, będącymi cały czas w ruchu. Żółwie te potrafią dożyć tysiąca lat. W pary łączą się tylko w okresie lęgowym, przypadającym raz do roku, w okresie zimowym. Pary dobierają się w sposób przypadkowy, to znaczy, pierwsza napotkana samica staje się partnerką samca. Samiec przygotowuje legowisko dla samicy, mającej złożyć jaja, wydłubując w skale grotę, którą później zasypuje, gdy ta, tam wejdzie. Samica do miesiąca po zapłodnieniu składa od 40 do 50 jaj. Skorupa każdego z jaj jest koloru granitu, czasami także zdobiona obsydianowymi plamkami. Każde z jaj jest wielkości orczej dłoni złożonej w pięść. Okres inkubacji trwa około 30 dni, po tym czasie, gdy z wszystkich jaj wyklują się już małe żółwiki, matka je opuszcza, aby same starały się o pokarm i przeżycie.
Estegony żywią się głównie skałami i rudami metali, jednak ich ulubionym posiłkiem są kamienie szlachetne. W procesie trawienia, rudy metali, wraz z kamieniami szlachetnymi nie ulegają pełnemu rozpadowi. Tracą odpowiednio trzy czwarte i połowę swojej wcześniejszej objętości. Pozostała część jest wydalana. Nie wyznaczają swoich terytoriów, gdyż są cały czas w ruchu. Stworzenia te są pokojowo nastawione do każdej istoty, jednak jeśli najdzie potrzeba potrafią się bronić swoimi pazurami, ogonem, czy ostrym zębem w ich paszczy. Bestia raz na 5 lat popada w hibernację. Pierwszy okres oblicza się od wyjścia stworzenia z jajka, a każdy kolejny od zakończenia poprzedniej hibernacji. Hibernacja trwa około 2 miesięcy. W tym okresie Estegony stają się całkowicie bezbronne, dlatego też najczęściej około miesiąc wcześniej tworzą dla siebie grotę, w której się zasypują na cały okres hibernacji, chociaż nie jest to regułą. Schowane w swojej muszli jeszcze bardziej upodobniają się do kamieni.
Wytropienie czy samo ubicie Estegony jest olbrzymim wyzwaniem. Najczęściej do upolowania jednej bestii potrzeba przynajmniej 4 osób. Największym problemem jest znalezienie samego potwora, gdyż jego zdolności maskowania – schowany w skorupie wygląda jak sterta kamieni - i brak oświetlenia w podziemnych zakamarkach, jak i grotach czyni go niemal niewidocznym. Niektórzy łowcy wspominali, że siedzieli na jego grzbiecie i gdyby się nie poruszył, po dziś dzień nie wiedzieliby, że go znaleźli. Oświetlenie jakim dysponują łowcy i duszne zakamarki podziemnego świata utrudniają tropienie, jak i samą walkę z bestią. Trofea okazują się być bezcennymi w odpowiednich rękach. W wnętrznościach tego stworzenia można znaleźć kamienie szlachetne, jak i rudy metali, to samo się tyczy jego odchodów.
Ząb służący żółwiom do rozrywania skał jest marzeniem każdego jubilera. Jego zdolność do niszczenia niemalże wszystkiego czyni go wyśmienitym narzędziem do przygotowywania całego asortymentu jubilerskiego. Ze skorup młodszych osobników tworzy się tarcze, które wytrzymałością dorównują tym mithrilowym, chociaż wojak, który takową nosi musi wykazać się nie lada krzepą. Pazury z racji ich wyglądu i łatwości z jaką przebijają się przez grube poły materiałów często używane są przez krawców jako igły. Ostre zgrubienie z końca ogona żółwia jest wykorzystywane do tworzenia naszyjników, lub trofeów pokazowych. Mięso bestii, które po odpowiednim oprawieniu staje się zdatne do spożycia, nie jest w żaden sposób wykorzystywane, gdyż należy w ten proces włożyć zbyt wiele wysiłku.
Ostry Ząb – Najniebezpieczniejsza broń bestii, która jest w stanie miażdżyć skały, jak i wszelakie rudy metali, czy kamienie szlachetne. Tkanka żywego organizmu narażona na ugryzienie zostaje bez żadnych problemów rozerwana na strzępy.
Niebywała Wytrzymałość – Z racji swojej diety i ogromnych rozmiarów zwierzę posiada niebywałą wytrzymałość na ataki fizyczne. (Redukuje obrażenia fizycznych od 30% do 95% w zależności od typu broni i miejsca w jakie się trafiło.) Jest w stanie także dłużej utrzymywać się w walce bez wytchnienia.
Ogromna Masa – W razie zagrożenia, główną bronią żółwia staje się jego ogromna masa. Swoją masą potrafi spowodować ogromne obrażenia. Jego waga wraz z rozmiarami, czyni go trudnym do przetransportowania przez potencjalnych łowców.
Szarża – Pomimo swoich rozmiarów, bestia potrafi w niebywale szybki sposób wykonać szarżę na napastnika na niedużej odległości (Szarżować może przez około 50 m.), jednak nie może tego robić zbyt często, gdyż zużywa to wiele jego wytrzymałości (Bestia może użyć tej zdolności raz na 10 do 20 tur)
Widzenie w Ciemnościach – Bestia żyje w środowisku pozbawionym światła Solimusa, przez co widzi lepiej w ciemnościach.
Ociężałość – Z racji swojej masy i ogromnych rozmiarów bestia ma zwolnione ruchy i trudniej jej trafić w cel.
Wrażliwość na Czary – Chociaż bestia w mniejszym stopniu odczuwa obrażenia fizyczne, magia każdego żywiołu działa na nią ze zwiększoną siłą (+50% obrażeń), zaś magia lodu, jak i ognia ognia potrafi wyrządzić dwa razy większe szkody. (+100% obrażeń.)
Smakosz – Bestia spożywa kamień, rudy metali i kamienie szlachetne, jeśli jakiekolwiek inne pożywienie dostanie się do jego organizmu wywołuje to u bestii niestrawność, która może doprowadzić nawet do jej śmierci. (Zależy jaki pokarm i w jakiej ilości dostał się do jego żołądka.)
Ogromna Masa – Z racji swojej ogromnej masy, jeśli bestia wywróci się na grzbiet nie jest ona w stanie się sama podnieść i staje się łatwym łupem.
Duże Rozmiary – Bestia jest wielką istotą jak na realia podziemnego świata, więc nie jest w stanie się przecisnąć przez wszystkie rozstępy skalne, jak i ścieżki, a manewrowanie w wąskich przestrzeniach jest dla niej niebywale trudne.
Poziom: 65