Chimera, przez uczonych zwana Feastilla Drasconica – Wielolica Poczwara, to stworzenie trudne do ujęcia w schematy, jest tak różnorodna z charakteru, jak i z wyglądu. Dorosłe osobniki osiągają do 5 metrów wysokości i nawet 11 długości. Cechuje je głowa przypominająca kocią z bujną grzywą, rogami oraz z różnych rozmiarów kryzami (chimera równinna) albo wypustkami nad oczami (chimera górska). Ciało wybiórczo owłosione jest bardziej masywne w górnych partiach i szczuplejsze w okolicach brzucha, z ramion zaś wyrastają smukłe kończyny połączone z bokami ciała błoniastymi skrzydłami, czasem ozdobionymi na końcach niewielkimi kostnymi naroślami, przypominającymi kolce. Kończyny tego stworzenia są zależne od czynników środowiskowych, na przykład osobniki zamieszkujące zbocza gór mają tylne nogi zakończone kopytami, przypominającymi dwa grube palce, ułatwiającymi chimerom wspinaczkę i utrzymanie się na stromej powierzchni. Zaś Feastilla Drasconica z równin rozciągających się u stóp gór, często posiada kopyta szersze i masywniejsze, a z przodu opierają się na zwiniętych skrzydłach - jak na przykład nietoperze. Tak samo robią chimery z wyższych części gór, one jednak mają na końcach górnych kończyn coś na wzór słabo wykształconych palców, zapewniających lepszą przyczepność na skałach. Oba rodzaje są zdolne do krótkich lotów, całkiem sprawnie wychodzi im szybowanie, jednak nie są w stanie utrzymać się długo w powietrzu - ze względu na swoją wagę. Mają też problemy ze wzbijaniem się w powietrze bezpośrednio z ziemi. Ogony górskich okazów są nieco mniejsze i węższe, zakończone mniejszym kolcem jadowym niż chimer równinnych, których ogony są dłuższe i masywniejsze. Skóra tych stworzeń jest gruba, a wzorem przywodzi ona na myśl łuskę jest to jednak twór skórny, przypominający kształtem cierń. Najbardziej imponującym elementem ich budowy jest kolec jadowy, jak u skorpiona, osiągający wielkość dwóch ludzkich głów i posiadający igłę o długości do pół metra. Trucizna działa niemal natychmiast paraliżując przeciwnika, jednak nie rozpuszcza jego wnętrzności, jak to się dzieje w przypadku ukąszeń przez węże, ba, nie pozostawia prawie żadnych śladów. Dlatego jad tej bestii, który odpowiednio wyszkolony myśliwy jest w stanie uzyskać z ciała po jej śmierci, jest niezwykle popularnym narzędziem zbrodni, gdy ważne jest jak najdokładniejsze ukrycie przyczyny morderstwa.
Chimery to stworzenia stadne, a ich grupy nie przekraczają 8-10, góra 14 sztuk. Młode odchowują bardzo szybko, a pojawiają się one najczęściej w końcowych porach mało sprzyjającym narodzinom. Wtedy też samoistnie odbywa się selekcja, najsilniejsze młode są w stanie przetrwać i dożyć nawet 80 lub 100 lat. Nie jest to gatunek agresywny wobec ras takich jak elfy, ludzie czy krasnoludy, ale też nie należą do łagodnych, wolą utrzymywać dystans i bywają dość nerwowe. Niestety często poluje się na trofea jakimi są ich imponujące kolce jadowe, jak i dla samego, wspomnianego wyżej jadu. Chimera bowiem, po zadaniu ciosu, obserwuje ofiarę, aż ta padnie po czym zjada najwartościowsze organy, jak wątroba i serce, również kończyny wraz z kośćmi i żebra, natomiast nie tyka nigdy jelit czy żołądków, nie odgryza również głów. Zatem Feastilla Drasconica nie jest istotą brutalną i całkowicie bezmyślną, jak się o nich często mówi. Ich hierarchia stadna wydaje się opierać na tym samym schemacie, co wielu innych gatunków. Badacze zauważyli, że chimery starają się nie mnożyć ze sobą w swych grupach więcej niż 2-3 razy, potem młode są wydalane ze stada i napotkawszy inną samodzielną grupę, zakładają nowe stado. Ich więzy rodzinne jednak pozostawiają wiele do życzenia, niektórzy z badaczy lub śmiałków, którym udało się wrócić z wyprawy po rzekome “łatwe trofeum”, opowiadali o osobnikach, które zjadały przedstawicieli swojego gatunku w skrajnych przypadkach - jako że głównym pożywieniem tych stworzeń jest mięso. Dodatkowo zauważono, że chimery równinne nigdy nie płodzą młodych z chimerami górskimi, ale jedne nie są wrogo nastawione do drugich. Jedynie silny instynkt terytorialny nakazuje im walczyć między sobą, co czasem prowadzi do wspomnianych aktów kanibalizmu. Stworzenia te można spotkać w okolicach wszelkich gór z dala od cywilizacji i blisko lasów, choć niektórzy zarzekają się, że widzieli osobniki zamieszkujące nadmorskie klify, jednak mało który uczony daje temu wiarę. Nie ma to też poparcia w badaniach, jakie niektórzy prowadzą nad tym fascynującym gatunkiem. Chimery równinne zamieszkują groty, podczas gdy ich górscy kuzyni radzą sobie doskonale nawet w skrajnych warunkach bez szukania kryjówek.
Poziom: 100