Roślina
Część naziemna rośliny zbudowana jest z trzech grubych i mięsistych liści czarnego koloru, wyrastających bezpośrednio z ziemi - brak jest łodygi. Liście posiadają brodawki, z których zależnie od pory roku, wycieka sok - barwa waha się od ciemnofioletowego do kruczoczarnego i jest lekko słodki w smaku. Czarne Aloesy występują samotnie - ich rozłożyste korzenie, oprócz rozmiarów, cechują się również kontrastującą do liści barwą, bowiem są beżowe, czasami nawet białe, nie pozwalają na rośnięcie innej rośliny w pobliżu. Są jednak zupełnie bezużyteczne pod względem pozyskiwania soku, gdyż nie stanowią jego magazynu. Aloesy rozkwitają porą wiosenną, co objawia się właśnie wyciekaniem soku z brodawek. Jeśli nie chce się czekać na ich rozkwit, można odciąć liście, rozkroić je i odsączyć sok. Trzeba się liczyć jednak z tym, że pozyskany płyn nie będzie tak wartościowy. Okres ich życia określa się od około dziewięćdziesięciu do stu lat, przez co osiągają czasami monstrualne, jak na krzewy, wymiary - naziemna część potrafi mierzyć nawet trzy metry wysokości. Są dosyć rzadkimi roślinami, występują głównie w okolicach jezior i innych wilgotnych terenach.
Aloes Czarny jest rośliną trudną w hodowli, jednak daje się przesadzać i aklimatyzuje w nowych warunkach. Najczęściej dokonują tego zielarze i doświadczeni ogrodnicy. Do przechowywania soku polecane są grubościenne naczynia, koniecznie ze szczelną pokrywą.
Przesadzona roślina do stu lat, sok około dwóch lat.
Przez połknięcie.
Dotknięcie samej rośliny nie powoduje żadnych efektów. Jednak, gdy dotknie się którejś z brodawek możliwe są mocne przebarwienia na skórze, bąble i wysypki, które można zaleczyć przemywając podrażnione miejsca zimną wodą. Wypicie soku powoduje spadek temperatury ciała do około 34-35 stopni, lekkie zawroty głowy i nieznaczną słabość w nogach. Wszystkie objawy ustępują po około trzech godzinach.
Sok po około godzinie.
Brak