Grzyb
W języku wyspy berg słowo boak można interpretować na wiele sposobów, jednak najpopularniejszym określeniem jest szał. Odnosi się to głównie do faktu, iż mikstura pozyskiwana z Boaku spożywana jest przez berserków, celem wprowadzenia się w szał bitweny.
Boak purpurowy to grzyb pasożytniczy z rodziny hubowatych. Rośnie na pniach żywych drzew iglastych, znacznie nad ziemią, w trudno dostępnych gąszczach gałęziowych. Lubi cień i chłód, dlatego też spotykany jest raczej w rejonach o klimacie umiarkowanym i chłodnym, a nawet i zimnym, lecz największy obszar występowania Boaka przypada na Nordię. To grzyb wieloletni, występujący w gromadach, owocniki którego przypominają ćwiartki brzoskwini - są półokrągłe z góry, jednak spód jest płaski, a często nawet wklęsły, jak po wyciągnięciu pestki. Przeciętnie osiągają wielkość do 30 cm na długość od pnia drzewa do najdalej wysuniętego końca, zaś na wysokość dochodzą do 10 cm. Jego nazwa odnosi się do charakterystycznego, purpurowego koloru wierzchniej warstwy, jaki osiągają dojrzałe owocniki. Młode, niedojrzałe Boaki wybarwiają się na kolor różowy, przypominający świeże, surowe mięso wieprzowe. I to właśnie te kolory sprawiają, że można odróżnić grzyb pełnowartościowy od nieprzydatnego.
W stanie surowym, zarówno dojrzałe jak i młode osobniki są śmiertelną trucizną - spożycie ich doprowadza do gorączki, przyśpieszonej pracy serca i w konsekwencji do śmierci.
Wysuszone owocniki przechowywać w suchym, chłodnym i przewiewnym miejscu.
Przechowywane w sposób odpowiedni - do trzech lat. Zbyt wilgotne lub zbyt ciepłe miejsce powoduje szybkie psucie się grzyba.
Doustnie.
Gorączka, poty, kołatanie serca. W nadmiernej ilości - odwodnienie poprzez wymioty i biegunkę, aż do śmierci.
Owocnik - w przeciągu pół godziny.
Nie odnaleziono